Eddy Terstall gebruikt drogredenen in column over antisemitisme

Israël-supporters beweren vaak dat de bezetting bestaat omdat er geen partner voor onderhandelingen is. In werkelijkheid hebben de Palestina-supporters niemand om mee te praten. (In dit stuk bedoel ik met ‘Israël-supporters’ Israël zelf en zijn ‘advocaten’ in het debat over het conflict, zoals opinieschrijvers, politici en lobbyisten. ‘Palestina-supporters’ zijn de Palestijnen en hun ‘advocaten’.)

Eddy Terstall
Neem de column van Eddy Terstall over antisemitisme:

“Onder een bepaald soort links heerst een soortgelijke obsessie met Joden. Bij veel demo’s over niet-gerelateerde zaken worden Palestijnse vlaggen rondgedragen. En dat is prima, want ook ik gun Palestijnen uiteraard een onafhankelijke en welvarende staat, net als ik dat de Koerden gun, en de Tibetanen, de Saharanen, de Papoea’s et cetera. Alleen mis ik die andere vlaggen bij de meeste manifestaties. Hoe zou dat toch komen? Een open vraag.

China treedt de rechten van Oeigoeren met voeten. Heropvoedingskampen, een verbod op hun islamitische geloof, het scheiden van families, sterilisaties, verdwijningen, grootschalige orgaanroof zelfs. Als maar de helft van deze verhalen waar is, dan is het aantal schendingen van mensenrechten een veelvoud van wat de Israëli’s op de Westelijke Jordaanoever Palestijnen aan rechten en kansen onthouden. Terwijl het aantal zichtbare uitingen van protest tegen Israël juist een veelvoud is van de protestuitingen tegen de etnocide van de Chinezen tegen de islamitische minderheid. Wat zegt dat? Waarin zit het verschil? Zeg het maar.”

We zien bij Terstall geen enkel deugdelijk rationeel argument. Alleen maar drogredenen: ad hominems en non sequiturs.

Terstall de Palestijnenhater
LET OP: Ik zal hieronder dezelfde drogreden gebruiken als Terstall om aan te tonen dat hij een Palestijnenhater is.

Volgens hem zijn de Palestina-supporters Jodenhaters omdat ze veel meer aandacht aan Israël geven dan aan veel ergere toestanden. Maar dat doet hij zelf ook.

CIDI bestelde een onderzoek bij Utrecht Data School over antisemitisme op het internet en in het rapport staat: “Opvallend is dat het aandeel antisemitische berichten in het cluster ‘Pro-Palestina’ minimaal is….Op Twitter treffen we veruit de meeste antisemitische uitingen in de hoek van rechts-conservatieve accounts en complotdenkers. Binnen deze groep worden in absolute aantallen meer dan zeven keer zoveel antisemitische berichten geplaatst dan door de groep met de op één na meeste antisemitische uitingen.”

Er zijn zelfs meer antisemitische berichten van Israël-supporters dan van Palestina-supporters:

Maar terwijl alle groepen meer antisemitische berichten plaatsen, gebruikt Terstall slechts 36 woorden over conservatief-rechts. Over de Palestina-supporters schrijft hij 340 woorden, bijna 10 keer zoveel. Het feit dat hij de helft van zijn column aan Palestina-supporters besteedt, bewijst dat hij geobsedeerd is.

Ik zocht in de elektronische kaartenbak (LexisNexis) op “Oeigoeren and Terstall” en vond 4 resultaten. In geen van zijn opiniestukken komt hij voor Oeigoeren op, behalve in een bijzinnetje. Hij gebruikt het Oeigoeren-voorbeeld alleen om Palestina-supporters van antisemitisme te beschuldigen.

Waarom schrijft Terstall opiniestukken over Palestina-supporters en niet over de andere drama’s in de wereld die volgens zijn eigen logica veel erger zijn dan het conflict in Palestina? Er sterven immers veel meer Oeigoeren in China dan Joden door antisemitisme.

Dus de obsessie van Terstall met Palestina-supporters toont aan dat hij een Palestijnenhater is. Q.E.D.

Einde drogreden.

Nu de drogredenen van Terstall
Burgers in een rationele maatschappij hebben het recht dat hun argumenten inhoudelijk worden behandeld. Wie hun rationele argumenten met drogredenen wegwuift - zoals Terstall - schendt hun legitieme belangen.

Ten eerste zijn drogreden dat er Palestijnen-vlaggen bij andere demonstraties komen. Is dit een weerlegging van de argumenten van de vlagendragers?

Een analogie: Stel je voor dat een professor in een collegezaal vraagt: “Hoeveel is 1 + 1?” en Pietje roept: “2.” “Goed zo,” zegt de professor. Vijf minuut later treft de professor Pietje in het toilet en stelt dezelfde vraag. Pietje herhaalt “2.” “Nee,” zegt de professor, “1 + 1 is alleen 2 in de collegezaal maar niet in het toilet.” Is deze professor rationeel?

Hetzelfde geldt voor Terstall: de argumenten van de vlaggendragers zijn geldig of niet, maar hun deugdelijkheid is onafhankelijk van de plek waar deze argumenten geuit worden.

Ook Terstalls tweede argument is een ad hominem. Het feit dat de Palestina-supporters voor Palestijnen zouden opkomen en niet voor andere slachtoffers, bewijst niet dat hun argumenten ongeldig zijn, zelfs als het waar zou zijn dat ze dat doen.

Analogie: Stel je voor dat de aanklager in de rechtszaak over de moord op Pim Fortuyn voldoende bewijs levert dat Volkert van der Graaf de dader is. En stel dat de rechter zegt: “Maar meneer de aanklager, u zwijgt over de genocide in Srebrenica, dus uw bewijsvoering deugt niet.” Is deze rechter niet dom?

Of stel je voor dat iemand 1000 keer roept dat Van der Graaf een moordenaar is en geen enkele keer dat Mohammed Bouyeri een moordenaar zou zijn. Is dit een bewijs dat Van der Graaf onschuldig is?

Of neem mijn vriendin als voorbeeld. Ze bewaakt wekelijks de Oekraïense vlag voor de Russische ambassade, maar ze bewaakt nooit andere vlaggen van andere slachtoffers. Is dit een bewijs dat de Russische oorlog legaal is? Nee.

Terstall is geen uitzondering. Ik onderzoek de drogredenen van de Israël-supporters en zij bestormen de opiniepagina’s, de interviews, debatten in het Parlement, altijd met dezelfde nepargumenten. Bijvoorbeeld Gert-Jan Segers, Esther Voet, Leon de Winter, Elma Drayer, Adjiedj Bakas, Arend Jan Boekestijn, Afshin Ellian en Ronny Naftaniel (zie hier). De Israël-supporters reageren zelden inhoudelijk op de Palestina-supporters en ze beschuldigen hen altijd van antisemitisme, met drogredenen, niet met deugdelijke argumenten.

Waarom is er geen vrede in het Midden-Oosten?
Het is evident dat Israël de Palestijnen bezet en daarmee veel van hun rechten schendt. Als iemand jouw cruciale rechten schendt, heb je de volgende vreedzame middelen:

• Naar de rechter stappen
• Omstanders om hulp vragen
• De schender met rationele argumenten overtuigen

Ik zal hieronder aantonen dat Palestina-supporters geen van deze middelen hebben.

Palestijnen hebben geen juridische middelen
De Palestina-supporters hebben geen enkele rechtbank waarmee ze Israël zouden kunnen dwingen om de bezetting en de rechtenschendingen te stoppen.

Het Israëlische Hooggerechtshof houdt juist de bezetting in stand en beschermt de Palestijnen slechts mondjesmaat.

Israël-supporters doen ook alles om te voorkomen dat het Internationaal Strafhof het nederzettingenbeleid stopt.

Israël-supporters hebben in 1947 en 1948 voorkomen dat het Internationaal Gerechtshof (ICJ) het conflict zou beslechten. Zij waren ook tegen de adviesopinie uit 2004 en lappen de besluiten van het ICJ aan hun laars. En ze proberen ook te voorkomen dat het ICJ een nieuwe adviesopinie geeft. Dus de Israël-supporters leggen hun wil met geweld aan anderen op, in plaats van rechters te laten beslissen.

De Palestijnen krijgen geen hulp van omstanders
Alle landen hebben drie juridische plichten: 1. Israël NIET te helpen om bezet gebied te annexeren. 2. Te zorgen dat Israël humanitair recht respecteert. 3. De Palestijnen te helpen om hun zelfbeschikkingsrecht te vervullen.

Echter de westerse landen vervullen hun plichten slechts symbolisch. Ze verbieden geen producten uit de bezette gebieden en ze voeren geen andere relevante druk uit op Israël. Dit komt ook omdat de westerse regeringen racistisch en sociaaldarwinistisch zijn, of omdat de regeringsleiders bevriend zijn met de Israël-lobby, zoals Mark Rutte. Dus de Palestijnen kunnen niet op omstanders rekenen.

Israël-supporters zijn niet voor rede vatbaar
Al een halve eeuw vertellen Palestina-supporters onweerlegbare rationele argumenten. Desondanks worden noch Israël noch de Israël-supporters overtuigd. Dit blijkt uit het feit dat Israël-supporters de inhoudelijke argumenten negeren. En ze gebruiken vooral drogredenen. Dus de Palestina-supporters kunnen de Israël-supporters niet met deugdelijke rationele argumenten overtuigen.

Sterker nog, de Israël-supporters geloven vooral in mythen, bewijst Jerome Slater in zijn boek “Mythologies without end”. Hij schrijft dat het conflict “continues to be misunderstood, especially by the Israelis and their supporters, largely because their dominant historical narrative is the product of mythologies that are misleading or flatly wrong.” Zoals de mythe van Syrische beschietingen op Israël vanaf de Golan. Of de mythe van de Israëlische rechtsstaat.

Hun brein is geïnfecteerd met drogredenen en zij infecteren anderen in debatten, zoals met opiniestukken, in parlementaire debatten etc. Door deze drogredeninfectie bestaat er ook onvoldoende druk op de westerse regeringen om te handelen.

Een analogie: Je hebt grond en bouwt een huis met zicht op de zee. Echter de zee erodeert voortdurend een deel van de rotswand en je grond. Ook jouw huis zal instorten. Je kunt met de zee niet debatteren, de omstanders willen je niet helpen om een dijk te bouwen en je kan de zee ook niet voor de rechter dagen. Op dezelfde manier werkt ook de Israëlische expansie en verdrijving van de Palestijnen. Palestijnen vrezen voor hun bestaan en dat hun territorium zal verdwijnen. En zij hebben geen enkel vreedzaam middel om hun existentiële rechten te beschermen. Daarom is er geen vrede.