Sweet Tooth S02E01-02: een lastige spagaat

Het post-apocalyptische sprookje gaat steeds meer voor de makkelijke weg.

Het stratosferische succes van The Last of Us heeft het er voor Sweet Tooth niet bepaald makkelijker op gemaakt. Beide series zijn drama’s over een post-apocalyptische wereld, waar een dodelijk virus de hele mensheid dreigt uit te roeien, behalve de enkeling die immuun blijkt te zijn. In het geval van Sweet Tooth zijn dit kinderen die als hybride geboren zijn: half mens, half dier. Ook niet onbelangrijk: de eerste hybrides werden geboren op hetzelfde moment dat het virus, hier The Sick (de ziekte) genoemd, voor het eerst om zich heen greep.

Maar zelfs nog voordat The Last of Us alle andere post-apocalyptische series deed verbleken, bevond Sweet Tooth zich al in een lastige spagaat: de hybride kinderen in de serie zijn bijna allemaal superknuffelig – behalve misschien Roy: half mens, half amfibie – maar tegelijkertijd is het een grimmige wereld waarin diezelfde schattige kinderen door de meeste ‘gewone’ mensen als melaatsen worden behandeld en door wetenschappers zoals dokter Singh (Adeel Akhtar, Enola Holmes, Sherwood) in de zoektocht naar een geneesmiddel zonder al te veel bezwaren worden opengesneden.

Ook in het tweede seizoen zijn deze twee elementen niet in balans. De scène waarin de gevangengenomen hertenjongen Gus (Christian Convery), de zoetekauw uit de titel, samen met celmaatje Wendy (Naledi Murray) en de rest van de hybride kinderen tijdelijk uitbreekt om contact te leggen met Wendy’s moeder Aimee (Dania Ramirez, Once Upon a Time) voelt als een komisch intermezzo uit een compleet ander soort serie, waarin het ergste dat kan gebeuren is dat ze worden teruggestopt in hun hok waar ze hondenbrokjes moeten eten.

Voor een serie die gecertificeerd is voor 12+ zou deze best nog wel wat meer de echt scherpe randjes van de originele gelijknamige graphic novel mogen omarmen. Het tweede seizoen lijkt daarmee zelfs een stapje terug te doen in vergelijking met het eerste seizoen. Dat wordt vooral duidelijk in de uitwerking van dokter Singh. De serie blijft er maar op hameren dat Singh eigenlijk best een goede vent is, ondanks de verwerpelijke dingen die hij doet. Hij doet het immers om zijn zieke vrouw en de mensheid te redden. Wanneer hij aan het einde van seizoen één dan ook voor het eerst een levend hybride kind onder het mes neemt, is het de minst schattige van de groep (RIP Roy!), met wie de kijker nog geen enkele band heeft opgebouwd. Met andere woorden: eentje die we toch niet missen. Ook opvallend: in de graphic novel zijn de hybride kinderen een stuk minder aaibaar dan in de serie. 

Met de snoezige bosmarmotjongen Bobby uit de serie is het makkelijk meeleven, zeker in vergelijking met het meer beestachtige en verwilderde getekende origineel. Zoiets vraagt immers meer inlevingsvermogen van de kijker, en vertrouwen van de makers.

Sweet Tooth S02, vanaf donderdag 27 april 2023 bij Netflix