Baksteen - Media expert Kim Dankoor: “Toen ik voor het eerst in Amerika kwam werd ik verliefd op Atlanta”

Vandaag leg ik (Raïsha) een online biecht af met Mediadeskundige, Hip-Hop kenner en onderzoeker Kim Dankoor. Kim is te gast bij de vierde aflevering van de Baksteen talkshow Aan Tafel. In deze aflevering hebben wij het over: De Cancel culture. De stelling is: De cancel culture is een positieve ontwikkeling. Hiermee is zij het oneens. Waarom? Dit vertelt ze in Aan Tafel maar voor nu willen wij kim wat beter leren kennen. Als ik haar op bel en uitleg dat we een telefonische biecht gaan afleggen lacht zij. “Helemaal leuk!”.

1983 Geboren, Arnhem 
2001 Media en Entertainment management, Hogeschool Haarlem 
2007 Media en Journalistiek, Erasmus Universiteit Rotterdam
2015 Georgia State University, US 
2018 Proefschrift Universiteit Utrecht

Kim omschrijft zichzelf als iemand die bestaat uit heel veel verschillende identiteiten. Iemand met uiteenlopende interesses. Ze omarmt elk aspect en combineert haar academische achtergrond met haar liefde voor Hip-Hop en cultuur. Naast de studies die Kim heeft gedaan heeft ze erg veel werkervaring. Als ik de CV op haar website teruglees denk ik ‘wauw’. Ze heeft onder andere gewerkt voor de VARA, een mediawijsheidworkshopreeks ontwikkeld voor beeld en geluid en deelt haar expertise in diverse programma’s en talkshows.
 
Na haar studie in Rotterdam heeft ze ervoor gekozen om media te analyseren (onderzoeken) en af en toe mee te werken aan media producties. Na 8 jaar heeft ze ervoor gekozen om naar Amerika te gaan om te werken voor Georgia State University. Hier werd ze verliefd op Atlanta. Voor haar proefschrift doet kim onderzoek naar de effecten van hedendaagse rapmuziek op jongeren in de VS en in Nederland. “In de Media wordt vaak gesproken over de negatieve effecten van rapmuziek op jongeren. Maar de jeugd is verstandiger dan we denken. Ze weten vaak aan welke positieve boodschappen ze daadwerkelijk iets hebben maar toch is het ook wel complex. Sommige boodschappen in rap kunnen wel de genderbeelden van sommige jongeren vormen.” ​​​​

Ik wilde graag onderzoek doen naar Amerikaanse Rap. Naast het academische onderzoek dat ik heb gedaan vond ik het belangrijk om als onderzoeker ook in contact te staan met de cultuur die je onderzoekt. Sinds 2015 ben ik om het half jaar in Atlanta om lezingen te geven over media en Hiphop, maar ook op in de hiphop cultuur zelf bezig te zijn.

Ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar mensen. Als ik vroeger keek naar programma’s zoals bijvoorbeeld Rondom 10 of Brandpunt dacht ik altijd: Hoe tof zou het zijn als je zelf zulke diepgaande gesprekken mag hebben? Daarnaast vond ik populaire media, zoals zender MTV, ook tof en zag ik mezelf altijd al producties maken hiervoor.

De cancel culture is ontstaan om de gemarginaliseerde groepen een stem te geven en daar ben ik natuurlijk voorstander van. Op deze manier konden mensen, via sociale media, voor zichzelf opkomen, discriminatoire misstanden aan de kaak stellen, en zorgen voor sociale rechtvaardigheid. Maar in de hedendaagse cancel culture betwijfel ik of de consequenties voor een ieder die wordt gecanceld gelijk is. Daarnaast vind ik het ook belangrijk dat het rechtssysteem spreekt wanneer het gaat om ‘cancellations’ die met de wet te maken hebben. En ander gevaar van cancel culture kan ook het kuddegedrag zijn. Ik vond het bijvoorbeeld heel heftig toen er op internet werd gezegd dat Bilal Wahib een pedofiel is. Dit is natuurlijk niet waar, maar een persoon riep dat en de rest volgde.  Hij maakte een stomme, onverantwoorde fout en daar moeten zeker consequenties aan verbonden zijn, maar hij is geen oprichter van een pedofielennetwerk ofzo.

Niet genoeg hebben gegeten! Ik kan echt geen maaltijden overslaan, daar word ik héél chagrijnig van. Daarom heb ik altijd eten in mijn tas. Ik zorg er altijd voor dat er een stuk fruit in zit mijn tas zit.

Aan een rechtvaardige samenleving waar iedereen kan zijn wie ze willen zijn. Ik zou het heel fijn vinden als alle mensen (etniciteit, gender, seksualiteit, religie, klasse, interesses/expressies etc.)  lekker zichzelf kunnen zijn en niet hoeven te dealen met vooroordelen en aannamen. Het leven is al moeilijk genoeg, laten we het elkaar makkelijk maken.

Ik kan altijd bouwen op mijn ouders. Op momenten dat ik bijvoorbeeld ergens mee bezig ben en het even niet zie zitten, motiveren mijn ouders me altijd om door te gaan. Opgeven is geen optie en dat heb ik vanuit huis altijd meegekregen.

Deze vind ik lastig! Maar als ik echt iets zou moeten breken zou dat het belastingkantoor zijn. Speciaal voor de gedupeerde ouders van de toeslagen affaire. Ik vind het zo erg dat ze dat hebben mee moeten maken dat ik voor hen het kantoortje waar de fouten zijn gemaakt, zou willen slopen.

Ik heb een paar jaar geleden mijn appartement in Amsterdam opgezegd om op en neer naar Atlanta te kunnen reizen. Ik was voor het eerst in Atlanta in 2012 en voerde campagne de voor de Georgia Democrats, ik wilde zo graag dat Obama weer president zou worden lol.  In deze periode werd ik verliefd op de stad en op de verschillende culturen in die stad. Ik was vastberaden en ik wist zeker dat ik daar voor een langere tijd wilde zijn en mijn toekomst daar wilde opbouwen. Ik was niet bang om risico’s  en de comfortabele weg (Amsterdam) achter me te laten.

Kim Dankoor - http://www.kimbykim.com/over