Column: Comic Con Catastrofe?

Opnieuw heeft Comic Con door externe factoren de programmering drastisch aan moeten passen. Maar misschien is dit juist een verhulde zegen. 

Drie jaar geleden wijdde ik al een column aan de San Diego Comic Con, hèt jaarlijkse evenement voor iedereen die van comic books, sciencefiction, film en televisie houdt. Toen ging Comic Con, vanwege corona, noodgedwongen digitaal. Ook dit jaar wordt de Comic Con, die deze week van start gaat, anders dan anders. Opnieuw door invloeden van buitenaf: de schrijvers- én acteursstaking in Hollywood.

Comic Con omslaat altijd een uitgebreid programma, verspreid over verschillende locaties in en om het San Diego Convention Centre. Twee van de grootste trekpleisters zijn de tv-evenementen in Ballroom 20 (die plaats biedt aan 4900 bezoekers) en de film-evenementen in Hall H (ruim 6000 bezoekers), waarbij cast en crew komen vertellen over hun nieuwste megaprojecten.

Maar in de aanloop naar deze Comic Con hebben alle grote film- en tv-productiebedrijven, zoals Marvel, DC Studios, Lucasfilm, Netflix, HBO, Sony en Universal, zich voor deze evenementen teruggetrokken. Nu zowel de schrijvers als de acteurs staken – en dus ook niet actief promotie mogen maken -  is het immers moeilijk een panel samen te stellen.

Voor veel bezoekers komt dit nieuws ongetwijfeld als een enorme teleurstelling, maar misschien is het ook wel een verhulde zegen. Ik heb zelf twee keer de Comic Con mogen ervaren, en hoe leuk het ook is om te kunnen zeggen dat ik in dezelfde ruimte ben geweest als Steven Spielberg, de originele Avengers en de hoofdrolspelers van Bones; dit zijn niet de momenten die me het meest zijn bijgebleven. (Heel eerlijk: van die panels kan ik me geen enkele memorabele quote meer herinneren.)

Betere herinneringen heb ik aan de meer gespecialiseerde panels, zoals die over de science in science fiction of die waarin schrijver Max Brooks (World War Z) vertelde waarom hij ooit een handleiding genaamd The Zombie Survival Guide schreef: ‘Omdat ik goed voorbereid wil zijn wanneer er daadwerkelijk een zombie-apocalypse uitbreekt!’

Deze tijdelijke tegenslag dwingt Comic Con om weer echt terug te gaan naar de roots: naar een evenement dat draait om de fans, niet om de grote studio’s. Waar je als beginner kennis kan maken met Pokémon, Magic en Dungeons & Dragons, en je kan aanhaken voor een spoedcursus miniatuur-schilderen. Waar je een panel kan volgen over hoe groot de kans is dat een schimmel mensen daadwerkelijk in zombies verandert (Fear and Funghi: Science of The Last of Us) en over hoe je kan cosplayen met een beperkt budget (Thrifting your cosplay). Waar je verbaal de degens kunt kruisen met beroemd filmcriticus Leonard Maltin (You’re Wrong, Leonard Maltin) én kunt meedoen aan een trivia-quiz geleid door Roger Jackson als zijn Ghostface-karakter uit Scream (Ghostface Killer Trivia).

Er is zelfs aandacht voor de actualiteit met panels zoals AI in Entertainment: The Performers’ Perspective – onder andere over de angst van acteurs dat bedrijven hun digitale beeltenis zonder bijbetaling voor altijd kunnen blijven gebruiken (één van de speerpunten van de acteursstaking) - en Inside the writers room: building a better future for writers.

Misschien is zo’n gedwongen heroriëntatie dus helemaal zo slecht nog niet. Want laten we eerlijk zijn: promotie voor de nieuwste superheldenfilm is leuk, maar die zou, in theorie, overal ter wereld plaats kunnen vinden. Maar een panel gewijd aan 81 years of superhero cereal boxes (81 jaar superhelden op cornflakes-verpakkingen), die vind je alleen bij Comic Con.