Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Winterslaap
20-12-2016
• leestijd 2 minuten
•
259 keer bekeken
• 
Een omschrijving geven van de afgelopen weken is voor mij heel moeilijk. Er is weer zo ontzettend veel gebeurd dat ik even uit mijn winterslaap heb moeten ontwaken om dit bericht te schrijven en jullie zodoende op de hoogte te houden.
Het was zwaar, heel zwaar. Ik heb mij vaak afgevraagd hoeveel zwaarder het nog gaat worden en wat mijn lichaam aankan. Alsof ik keer op keer wordt getest. De laatste weken krabbelde ik weer een beetje op. Ik kon gelukkig weer rustig naar buiten en heb kunnen genieten van de winterzon op het strand en van het heerlijke gevoel van door het zand lopen. Ik kon deze zonne-energie goed gebruiken om mijn lichaam weer een beetje op te laden. Naast deze mooie momenten heb ik ook veel terugval gehad met de bijbehorende pijn en vermoeidheid. Telkens hoop ik dan dat het komt doordat de slechte cellen het gevecht aan het verliezen zijn. Moed blijf ik houden en ik put kracht uit het feit dat ik in mijn hoofd plannetjes maak voor nieuwe reisjes, daar waar uitstapjes overigens misschien meer op hun plaats zijn.
En dan de laatste paar weken. Het gaat steeds slechter. De hoeveelheid vocht rond mijn longen en buik is flink toegenomen.
Ik krijg nog maar weinig lucht en het lijkt soms alsof ik langzaam stik. Afgelopen week heb ik een nieuwe scan gehad waarop weinig verbetering te zien is. Ook geeft mijn bloedbeeld aan dat de wonderpil niet dusdanig aanslaat dat het zijn naam eer aan doet.
Ik verslechter en moet snel aan een nieuwe behandeling beginnen. Wat dat betreft zijn er nog twee opties over: een zware chemotherapie en immunotherapie. Helaas weet ik al wat mij bij de eerste optie staat te wachten; veel ellendige bijwerkingen. Eerlijk gezegd doet het mij veel verdriet als ik er aan denk, maar het doet mij nog meer verdriet dat mijn lichaam mij nu in de steek laat. En dan de laatste optie, immunotherapie. Dat is een zeer risicovolle behandeling waarbij de slagingskans niet in mijn voordeel is.
Maar ik heb al zo veel overwonnen dat ik deze risicovolle strohalm sterk in overweging neem, als mijn lichaam het nog aankan.
Ik krijg nog maar weinig lucht en het lijkt soms alsof ik langzaam stik. Afgelopen week heb ik een nieuwe scan gehad waarop weinig verbetering te zien is. Ook geeft mijn bloedbeeld aan dat de wonderpil niet dusdanig aanslaat dat het zijn naam eer aan doet.
Ik verslechter en moet snel aan een nieuwe behandeling beginnen. Wat dat betreft zijn er nog twee opties over: een zware chemotherapie en immunotherapie. Helaas weet ik al wat mij bij de eerste optie staat te wachten; veel ellendige bijwerkingen. Eerlijk gezegd doet het mij veel verdriet als ik er aan denk, maar het doet mij nog meer verdriet dat mijn lichaam mij nu in de steek laat. En dan de laatste optie, immunotherapie. Dat is een zeer risicovolle behandeling waarbij de slagingskans niet in mijn voordeel is.
Maar ik heb al zo veel overwonnen dat ik deze risicovolle strohalm sterk in overweging neem, als mijn lichaam het nog aankan.
Mocht er de komende tijd sprake zijn van nieuwe ontwikkelingen, dan kom ik nog met een korte update.
Heel veel dank voor alle steun van het afgelopen jaar. Voor nu wens ik jullie alvast fijne feestdagen en een geweldig 2017. Maak er iets moois van!!
Jullie Eddie…
Praat mee
0/1500