Toename Schmoename

Ik lig nu op de dagbehandeling in Nijmegen in een bed te wachten op de zusters die me mijn (laatste?) Panitumumab-kuur gaan toedienen.

Ik heb namelijk net de uitslag van de CT-scan gehad, en de uitslag is niet goed: er is een duidelijke toename te zien van de ziekte. Niet ieder plekje of uitzaaiinkje is groter geworden, en er zijn hooguit een paar nieuwe plekjes bijgekomen, maar alles bij elkaar genomen is er gewoon wel een toename. 

De vraag is nu: wat nu? Er wordt nog overleg gevoerd en onderzoek gedaan in het lab. Ik heb aangegeven dat ik deel wil nemen aan studies naar nieuwe geneesmiddelen. Volgende week is mijn eigen behandelend arts er weer, over twee weken ga ik met hem de mogelijkheden bespreken.

In the meantime krijg ik nu nog een Panitumumab-kuur. Het is namelijk niet zo dat Panitumumab helemaal niét meer werkt. Het is als rijden met de handrem erop.

Één voordeel is wel dat als we stoppen met Panitumumab ik er hopelijk weer een beetje beter uit ga zien, want momenteel zie ik er uit als een trainwreck. Ik heb, om alle droge plekken te kunnen insmeren, tijdelijk afscheid genomen van m'n gezichtsbeharing (zowiezo nooit een goed idee, qua looks) maar m'n huid ziet er echt rampzalig uit. Ik heb net een foto gemaakt. Rode vlekken everywhere, en enorme droogte rond m'n ogen en mond. Hideous. Ik haat spiegels, momenteel. Of eigenlijk meer datgene wat ik er in zie.

Normaal gesproken weet ik in elk blog ook wel weer wat onnozele flauwekul te proppen om jullie aan het lachen te krijgen, maar de combinatie van mijn vermoeidheid en het slechte nieuws van zonet blokkeert mijn funny bone momenteel.

Dus jullie zullen het even met deze info moeten doen.

Ro

PS Kont.