Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
September 2010
01-09-2010
• leestijd 2 minuten
•
Vandaag is het een jaar geleden. Precies een jaar geleden dat ik op de operatietafel lag om die rotkanker weg te laten halen. En met succes. Vandaag bevestigde de reguliere scan dat die rotcellen nog steeds weg zijn. Gek eigenlijk, het voelt nog als de dag van gisteren. Alsof ik nog maar net thuis ben uit het ziekenhuis. Terwijl er al zoveel gebeurd is.
1 jaar!
9 september 2010
... Een jaar geleden hadden we goede hoop. Niet wetende wat er verderop in de maand september ons te wachten zou staan. Niet wetende dat ik de dood in de ogen zou kijken en niet wetende dat er een moment zou komen dat ik er zelfs naar verlangde. Nee, wie had kunnen denken dat ik er vandaag, precies een jaar verder, zo bij zou zitten. Weer aan het werk, weliswaar voor een paar uurtjes per dag. Weer zo nu en dan op de fiets naar het station de trein in naar kantoor. Een hond rijker. Maar ook nog steeds twee keer per week fysio, twee keer per week lymfedrainage, therapie bij het HDI, individueel of samen met Lukas, naar de oncoloog, gynaecoloog of de chirurg en eens in de zoveel tijd naar de wondverpleegkundige. Nee, het is niet het leven wat ik me had voorgesteld. Maar ik ben wel blij dat ik nog leef. Voor hoe lang? Ach dat weet je nooit. Maar dat ik niet het eeuwige leven heb, dat is een ding wat zeker is. Ben ik in dit jaar gelukkiger of wijzer geworden? Heeft het me wat gebracht? Nee, ik ben niet gelukkiger of wijzer. En het heeft me ook niets 'gebracht' zoals mensen dat zo mooi kunnen zeggen. Het heeft geen extra dimensie aan mijn leven gegeven. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn leven intensiever wil leven. Om er zoveel mogelijk uit te halen wat er in zit. En dat probeer ik iedere dag. De ene dag met meer succes dan de andere dag. Ik kan niet zeggen dat dit een geweldig jaar is geweest. Maar het is in ieder geval een jaar geweest waarin het onmogelijke mogelijk bleek. Een jaar waarin mijn lichaam zich tot het uiterste heeft ingespannen om te overleven. Blijkbaar had ik er een jaar voor nodig om te staan waar ik nu sta: in het leven en klaar voor een nieuw jaar. Kom maar op, ik kan het hebben!
9 september 2010
... Een jaar geleden hadden we goede hoop. Niet wetende wat er verderop in de maand september ons te wachten zou staan. Niet wetende dat ik de dood in de ogen zou kijken en niet wetende dat er een moment zou komen dat ik er zelfs naar verlangde. Nee, wie had kunnen denken dat ik er vandaag, precies een jaar verder, zo bij zou zitten. Weer aan het werk, weliswaar voor een paar uurtjes per dag. Weer zo nu en dan op de fiets naar het station de trein in naar kantoor. Een hond rijker. Maar ook nog steeds twee keer per week fysio, twee keer per week lymfedrainage, therapie bij het HDI, individueel of samen met Lukas, naar de oncoloog, gynaecoloog of de chirurg en eens in de zoveel tijd naar de wondverpleegkundige. Nee, het is niet het leven wat ik me had voorgesteld. Maar ik ben wel blij dat ik nog leef. Voor hoe lang? Ach dat weet je nooit. Maar dat ik niet het eeuwige leven heb, dat is een ding wat zeker is. Ben ik in dit jaar gelukkiger of wijzer geworden? Heeft het me wat gebracht? Nee, ik ben niet gelukkiger of wijzer. En het heeft me ook niets 'gebracht' zoals mensen dat zo mooi kunnen zeggen. Het heeft geen extra dimensie aan mijn leven gegeven. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn leven intensiever wil leven. Om er zoveel mogelijk uit te halen wat er in zit. En dat probeer ik iedere dag. De ene dag met meer succes dan de andere dag. Ik kan niet zeggen dat dit een geweldig jaar is geweest. Maar het is in ieder geval een jaar geweest waarin het onmogelijke mogelijk bleek. Een jaar waarin mijn lichaam zich tot het uiterste heeft ingespannen om te overleven. Blijkbaar had ik er een jaar voor nodig om te staan waar ik nu sta: in het leven en klaar voor een nieuw jaar. Kom maar op, ik kan het hebben!
Praat mee
