Patrick's houten Audi voor het volgende leven

De maandagochtend na het bouwen van de kist zaten we samen aan het ontbijt en hadden we het over afgelopen weekend en wat er allemaal gebeurd was. Het was een rollercoaster van emoties: we hebben samen met familie en vrienden gehuild, gelachen en vooral veel gegeten. Het was een weekend om nooit te vergeten want dankzij het klusweekend is de klusgroep ontstaan, de belangrijkste personen in ons leven. De buitenkant kist was gemaakt zoals Patrick het wilde en het was zo goed als af, nu de binnenkant nog! 

Patrick werkte zijn ideeën uit samen met mijn moeder Anita. Zij heeft veel ervaring in naaien en stoffen en al snel lag er een plan op tafel hoe hij het wilde. Het moest een soort auto-bekleding worden met zwart leer en rode stiksels, een bijzondere keus maar hierom wilde hij dit graag: Patricks droom kwam in 2017 uit toen hij als directiechauffeur aan de slag mocht. Zijn passie voor auto’s kon hij eindelijk toepassen in zijn werk, met de voorkeur voor het merk Audi. Dus al snel maakte hij met verschillende Audi’s testritten voor zijn werkgever. Dan kwam hij thuis en hij zei tegen mij: Tib, we gaan even naar mijn broer (Antoine) in Apeldoorn, even de nieuwe Audi laten zien. Ik was daar niet altijd blij mee want ik zat in het eerste trimester van mijn zwangerschap en daar was ik best wel ziek van. Maar toch gingen we altijd even rijden zodat ik de glundering op zijn gezicht kon zien: hoe blij hij ervan werd om te kunnen rijden in zulke auto’s. 

Toen het idee was ontstaan om zelf de kist te maken was het al snel duidelijk dat het zijn eigen Audi van hout moest worden waarmee hij naar zijn volgende leven kon reizen. Daarom moest de binnenkant van de kist dus een lederlook krijgen met suède en rode stiksels. Al snel waren de stoffen besteld en werd alles nauwkeurig bij elkaar gezocht. 

Ik mocht me bezighouden met de hoofdsteun, want zijn hoofd moest toch ergens op liggen en een kussen was niet stoer genoeg. Dus werd er online gekeken voor een Audi hoofdsteun. Na een paar dagen hadden we die ook binnen. Toen kon de binnenkant gemaakt worden. Mijn moeder Anita had de stoffen allemaal al voorbereid met naaien zodat het meeste werk gedaan was voor we het in de kist maakten.

Twee maanden na het maken van de buitenkant van de kist hebben we vrienden Ben en Narda uitgenodigd en samen met mijn ouders de binnenkant gemaakt. Patrick was de regisseur over de bouw van zijn eigen Audi (kist). Ook dit was weer emotionele rollercoaster, zeker om te zien dat onze zoon Norwin meehielp met spijkertjes erin slaan. Toen alle onderdelen waren gemaakt kon de hoofdsteun erin worden gelegd. Nadat de kist precies was zoals Patrick het wilde klom Norwin erin om te kijken of papa lekker zou liggen. Dat was voor ons heel emotioneel maar wilden we Norwin niet afnemen. Tot de dag van vandaag ben ik blij dat wij Norwin overal bij betrokken hebben. We hebben met hem, mijn ouders, vrienden en elkaar een hele mooie bijzondere avond gehad.