OK, now what?

Gisteren zijn we weer eens naar 't Radboud in Nijmegen gereden voor een gesprek met een arts over eventuele deelname aan een trial, of, zo u wilt, studie-onderzoek. Deze termen ga ik redelijk losjes door elkaar gebruiken maar ze betekenen allemaal hetzelfde: het testen van nieuwe medicijnen die nog niet op de markt zijn.

In het Radboud doet men momenteel een Fase I-onderzoek. Wat Fase I is (en het verschil met Fase II en Fase III) kun je hier lezen: http://kanker.kwfkankerbestrijding.nl/Behandelingen/Pages/onderzoek-naar-nieuwe-behandelingen-de-fasen-van-onderzoek.aspx

Of ik deel kan nemen aan zo'n onderzoek is nog afhankelijk van een aantal criteria. Mijn conditie is in elk geval goed genoeg, ik kom nog meerdere malen per week de deur uit om allerlei dingen te ondernemen met Evi, of te repeteren met een bandje (Ja mensen, ik repeteer weer, elke vrijdagavond. Heerlijk! Boekers/zaaleigenaren/kroegbazen mogen me contacteren). Het probleem is echter mijn lever (ja, van wie niet, hoor ik mijn alcoholische vrienden denken). De leverwaarden zijn de afgelopen tijd langzaam weer wat omhoog gekropen, inmiddels ver boven de wenselijke normen. Dat betekent niet dat ik nu al afgeschreven ben voor een eventueel onderzoek, maar wel dat ik nu op het randje zit. Gisteren is er weer bloed geprikt en hopelijk zijn de waarden nu enigszins gestabiliseerd. Ik had vandaag mijn eigen behandelend arts aan de telefoon die zei dat hij dacht dat het wel kon. Laten we ons daar dan maar even aan vasthouden. 

Ook is het magnesium-gehalte in mijn bloed aan de lage kant. Ik heb al magnesiumoxidetabletten, en daarna magnesiumchloridetabletten gekregen, maar nu krijg ik ook nog eens een magnesiumdrankje wat ik moet gaan drinken om dat magnesiumgehalte weer op peil te brengen. Die magnesiumoxidetabletten waren niets meet dan samengeperst magnesiumoxide-poeder, je weet wel: dat spul wat al die turners gebruiken om hun handen droog te maken. Die tabletten moest ik fijnkauwen voordat ik het met water moest wegspoelen. Gadverdamme, het voelde elke keer alsof ik Yuri van Gelder net had gepijpt. Blergh. Die Magnesiumchloridetabletten hoefden gelukkig niet gekauwd te worden maar die waren wel zo! ontzettend! zout! dat de tranen je in de ogen sprongen. Nou krijg ik dus een drankje. Dat zal dan ook wel weer een feest voor de smaakpapillen worden...

Nog een leuk statistiekje: van alle mensen die meedoen aan studies/trials zien ze dat in totaal zo'n 11% van de patiënten er echt baat bij heeft. Dat is een vrij kleine groep, dat vond ik ook. Maar ja: niks doen reduceert dat percentage tot 0%, dus dat is ook geen optie.

Morgen wordt 'mijn case' besproken in twee werkgroepen. Donderdag heb ik om 10:00 uur weer een afspraak in Nijmegen, daar krijgen we dan te horen hoe en wat.

Dus: concreet weet ik nu nog niks.

Tot snel, Ro