Maart 2011

Wie ooit zelf getrouwd is, zal 't herkennen... Trouwen is big business en een enorme happening. Tenzij je slim bent en je je niet laat verleiden door allerlei salesmanagers en je streven naar perfectie. Het is in ieder geval een enorm geregel.

Big business en vrouwenpower
10 maart 2011

... Natuurlijk kunnen we ervoor kiezen om alleen maar even naar de balie van het gemeentehuis te gaan en te vragen om een akte voor omzetting om vervolgens mijn pinpas door het apparaat te halen en als je geluk hebt de felicitaties van de ambtenaar te ontvangen. Maar goed, dat is niet een keuze die wij zouden maken. We willen graag ten overstaande van al onze familie en vrienden de verbintenis die we al hebben laten bekrachtigen door een huwelijk. Om elkaar en iedereen te laten weten dat we voor elkaar kiezen in voor - en tegenspoed en (helaas maar al te waar) tot de dood ons scheidt. Ja, en dan wordt het al gauw een huwelijk dat kan wedijveren met die van Yo en Wes en Kate & William ;-) Een huwelijk met alles d'rop en d'raan. Althans voor ons dan met alles d'rop en d'raan. Voor ons geen koets, geen duifjes, geen mokken of andere serviesdelen met onze foto's, geen sleutelhangers en zeker geen fotoreportage in de Story of Hello. Maar wel een perfecte trouwkaart precies in de kleur en het thema van de dag, perfect daarop afgestemde versieringen en toebehoren, een dag-vullend programma, een cateraar, fotograaf en een swingende band. Waarbij het vervolgens de kunst is om binnen het gestelde budget te blijven zonder het aan de stok te krijgen met leveranciers die je vervolgens van nalatigheid of wanbetaling betichten. Nee, voor ons geen Wes & Yo of Kate & William huwelijk. Duidelijk is dat het huwelijk fors veel voorbereiding vergt. Normaal gesproken draai ik mijn hand er niet voor om. Bovendien hebben we geweldige ceremoniemeesters, moeder en schoonmoeder. Maar nu is het flink aanpoten. Ben ik niet bezig met de actielijst, dan is het wel met de happen voor tijdens de borrel of met een bezoek aan locatie of cateraars. Manlief zou heel graag willen helpen, maar weet gewoonweg niet waar hij moet beginnen. Een concreet klusje is meer aan hem besteed. Maar dan wel volgens ZIJN regels. En voor een controlfreak is dat moeilijk. Voor je het weet heb ik dan dus een bruidsboeket met gele chrysanten en een bruine strik of is er een dj ingehuurd die niet eens weet hoe de equalizer werkt en alleen maar een Marianne Weber repertoire kent. En dat alleen omdat manlief het op het allerlaatste moment heeft geregeld.... Dan kan ik het beter zelf doen.. Wanneer ik met getrouwde vriendinnen hierover praat, begrijp ik dat het bij hen niet anders was (is). Ook zij waren net als ik de trekker en de regelneef. Niet alleen omdat we controlfreaks zijn in hart en nieren, maar ook omdat ons oog voor perfectie toch echt een meer aangeklede versie is dan het oog voor perfectie van de man. Kijk alleen al naar het huishouden. Wij, vrouwen en uber-controlfreaks, zien eerder dat het huis even 'gedaan' moet worden dan mannen. Voor hen is een haartje of een pluisje hier en daar niet genoeg om de stofzuiger 5 minuten voor te pakken. De rol van de vrouw in het huwelijk zal niet anders zijn. Opgelucht neem ik een slok van mijn vrouwenpower-thee en overpeins ik mijn ervaringen met mijn eerste acupunctuur sessie (gericht op ontspanning en stress-reductie). Nog even denk ik na of een weddingplanner niet echt iets voor mij zal zijn. Maar nee. Niets voor mij. Ik kan het net zo goed. Wat zeg ik, ik kan het beter. Women rule! Geef mij nog maar een kop van die vrouwenpower-thee!