Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Lichaam VS Kanker
18-01-2015
• leestijd 2 minuten
•
Ik leef, maar niet meer mijn eigen leven.
Zo voelt dat.
Ik word geleefd.
Niet meer normaal opstaan, kanker loopt met mij mee en bemoeit zich met mijn/ons leven.
Ja, kanker is een bemoeizuchtig typetje.
Ja, kanker is een bemoeizuchtig typetje.
Het voelt alsof ik een relatie heb met kanker.
Een innige relatie.
Het blijft in mijn hoofd en is een trouwe volger.
Een innige relatie, waarbij kanker de hoofdrol speelt en de baas is.
Een innige relatie, dat hij mijn leven stuurt hoe hij vindt dat het moet gaan.
En dat heeft ie maar mooi voor elkaar.
Het sluipt er zachtjes in.
Ik ben ontzettend moe.
Ik heb mijn leven al totaal om moeten gooien.
Heb genoeg hulp voor mij en mijn kinderen.
Ik ben zo dankbaar dat ze mij helpen, maar vind het ook verschrikkelijk.
Ik wil het helemaal niet.
Ik wil gewoon normaal leven.
Zelf alles doen en zelf de touwtjes in handen hebben.
Gewoon mijn eigen leven lijden ZONDER kanker.
Maar kanker heeft mij al best in zijn macht.
En ik merk dat hij ervan geniet.
Om het minst geringste ben ik moe.
Ik word eigenlijk al moe wakker.
Ik wil dingen doen, elke dag weg zijn.
Lekker actief dingen gaan doen.
Maar je kan me opvegen na een paar uurtjes.
Dat is best frust voor iemand met een actieve mind ;)
En toch probeer ik voor de buitenwereld net te doen of het me goed af gaat in die zin.
En dat lukt me aardig volgens mij.
Ik wil sterk zijn en lijken.
Maar van binnen vreet het aan me, het vreet me leeg.
Ik voel me net een zombie met mega wallen waar je U tegen zegt.
Maar ik geef niet op hoor.
Nee natuurlijk niet.
Ik geef nooit op, ben je mal.
Ik ga door tot het bittere eind en die komt nog lang niet!!!
Maar elke dag is een gevecht:
LICHAAM/GEEST VS KANKER
Praat mee
