LFL: "Doe wat je gelukkig maakt"

“Tja daar zit je dan: 32 jaar, drie lieve kleine kinderen en de liefde van je leven. Vanaf dat moment is het roeien met de riemen die je hebt. De ziekte krijg je, dat is geen keuze. Maar het is wél een keuze hoe je ermee omgaat: no way dat ik mijn koppie ga laten hangen, nu niet en nooit niet. Alle hens aan dek en ik ga de klappen terug uitdelen! Dat is de keuze die ik heb gemaakt en andere opties zijn er wat mij betreft niet. 
 
En dan is het allereerste waar je aan denkt: mijn lieve kindjes zijn nog zo klein, hoe ga ik het hen vertellen? Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat open kaart spelen op een "kinderlijke" manier het beste is. Wij zijn een samengesteld gezin: mijn huidige partner heeft een dochter van 4 jaar en ikzelf heb een jongen (5 jaar) en een meisje (3 jaar). Ik heb boekjes verzameld om hen te helpen het beter te begrijpen: mama's borst is ziek en nu gaat mama samen met de dokters proberen mama beter te maken. Mama gaat een drankje krijgen wat de stoute cellen stuk gaat maken maar hier gaat mama misschien ook heel ziek van worden. Mama's haren gaan uitvallen: dan heeft ze net zo’n kale kop als Stan (mijn partner). En, zal ik een geheimpje vertellen? Ik krijg haren die ik af kan zetten. En zo neem ik de kinderen steeds mee in de stappen die volgen. En dat betekent samen lachen, samen huilen en samen foto’s kijken. 

Ik ben inmiddels een half jaar onderweg. Het ziek zijn heeft mij veel ontnomen, vele tranen laten vloeien en moeilijke momenten gebracht maar wat heb ik er veel moois voor terug gekregen! Wat neem ik de dingen niet meer zo vanzelfsprekend, worden dagelijkse dingen waardevol en wat is tijd een relatief begrip. Doe wat je gelukkig maakt en probeer geluksmomentjes eruit te pikken. Van uitstel komt afstel dus daar hou ik ook niet meer van. Geniet en maak herinneringen. 
 
Dat is in ieder geval wat ik bewuster ben gaan doen en die herinneringen maken samen zijn zo belangrijk en intens. Wat voorbeelden: samen met mijn mannetje naar zijn voetbalclub mogen bezoeken met magnifieke plaatsen, Kensington concert met overnachting, weekend Düsseldorf maar ook de simpele dingen als een wandeling met de kinderen en dan ergens iets lekkers eten en drinken, een spelletje spelen, een bezoekje aan de familie of een fotoshoot. En als klap op de vuurpijl hebben we als gezin een droomdag samen gekregen! Een heerlijke fijne dag met de meest lieve vrijwilligers die het ook nog voor elkaar hebben gekregen om het ziek zijn bij iedereen even te doen vergeten, de blije gezichtjes van de kinderen zijn goud waard! Hun lach maakt mij gelukkig en ik heb er zelfs een goede vriendin aan overgehouden. Maar laten we eerlijk zijn: het is natuurlijk niet alleen maar positiviteit. 

Want ziek zijn is een achtbaan waar je instapt. Ook ik ben soms ontzettend verdrietig, bang en onzeker. Verdrietig want stel dat het ergste gebeurt: hoe moet het dan met mijn kindjes? Ik moet alles goed geregeld hebben en vooral mooie herinneringen voor hen achter laten zodat ze mama altijd bij zich hebben.
Onzeker voor mijn relatie, wat doet het met ons en wordt onze liefde en band juist sterker of niet? Nu we het diepste dal doorgaan kan er toch uiteindelijk alleen maar iets moois uitkomen? En vindt hij mij nog wel mooi? Blijft hij bij mij of raakt hij het beu? Uiteindelijk is mijn hele vrouw zijn veranderd. Mijn vriend heeft mijn haar afgeschoren toen het ging vallen.  Een bijzonder en gek moment.
 
En bang want welke mensen zijn blijvertjes en wie laten hun maskers langzaamaan vallen? Ja het is waar: in slechte periodes leer je mensen echt kennen. Toch probeer ik altijd weer te ontsnappen uit deze emoties. Ja, ze mogen er zijn en ja, ik laat het toe. Maar ik vind het nog belangrijker om deze uiteindelijk op de achtergrond te zetten en weer aan de fijne en leuke dingen te denken. En gelukkig heb ik een geweldig vangnet, mijn lieve ouders, zonder hen waren alle problemen nog veel groter geweest en daarnaast zijn zij echt mijn schouder om op te huilen en de rots in de branding. Ze helpen waar ze kunnen en staan werkelijk dag en nacht voor ons klaar. Vechten tegen deze ziekte met mensen om je heen die je liefhebt en waar je van houdt is stukken makkelijker. 
 
Ik of wij hebben nog een lange weg te gaan maar er ligt nog zoveel moois voor ons en daar doe ik het voor. En over mooie momenten gesproken: mijn partner en ik zijn net thuis gekomen van een weekend Düsseldorf waar hij gisteren op zijn knieën is gegaan voor mij en een huwelijksaanzoek heeft gedaan!  Hoe mooi kan de liefde zijn! Ik heb enorm veel zin om zijn vrouw te mogen heten, in de bruiloft plannen en die dag onze liefde te vieren met onze kindjes, familie en vrienden. Samen het leven vieren!"