Kènkert!

Zoals jullie in mijn vorige notitie van dinsdag 8 November hebben kunnen lezen ben ik op woensdag 9 November naar Nijmegen gegaan voor kuur nummer twee. De teleurstelling was groot toen uit het bloedonderzoek bleek dat het gehalte Trombocyten (bloedplaatjes) te laag was om aan de kuur te beginnen.

Het is eerder al eens voorgekomen tijdens vorige kuren dat het gehalte Leukocyten (witte bloedcellen) te laag was. Dan kreeg ik een week 'extra' rust en dan was het gehalte leukocyten altijd weer hoog genoeg om aan de kuur te beginnen. Goed, je rijdt wel een keer 'voor niks' naar Nijmegen op en neer, maar ja. Je weet waar je het voor doet, nietwaar?

Alleen kwam dit (leukocyten te laag) meestal pas na een paar kuren voor. Ik had dus absoluut niet verwacht dat ik na de eerste kuur a een week extra uitstel nodig zou hebben. Ook was het niet eerder voorgekomen dat het de Trombocyten waren die het probleem opleveren (i.p.v. de Leukocyten, die zijn nog steeds OK). Nou heb ik kunnen regelen dat ik afgelopen maandag via mijn huisarts in Tilburg bloed heb kunnen laten prikken, zodat ik niet weer voor niks naar Nijmegen rij, aanstaande woensdag.

Ik heb net de uitslag binnen, en 't is niet best: Trombocyten zijn 83 (was vorige week 70, moet echter 100 zijn). Leukocyten zijn 4,2 (moet minimaal 2,0 zijn, dus geen problemen). Dus ik mag nog een extra weekje thuis blijven. Maandag weer bloed prikken, en als de uitslag dan wel OK is kunnen we weer beginnen. Indien nodig beginnen we dan met 75% van de normale dosis chemo. Ben ik ook niet blij mee. Ik wil ’t volle pond. “Give me poison of give me death!” |m| (OK, laat dat Death nog maar effe zitten)

Je zou kunnen zeggen: "Nou, mooi toch? Nog een extra weekje goed voelen thuis!" Maar ik baal als een stekker. Ik had door willen gaan, doorgaan met het bestrijden van die uitzaaiingen in m'n lijf, zodat ik er straks nog wat langer ben. Elke keer vraagt het weer veel van me om me op te laden voor een kuur. De gedachte van "we gaan nu naar het ziekenhuis, ik voel me OK, en als ik straks over een paar uur weer buiten sta voel ik me beroerd". Dus als je dan op 't laatste moment hoort (en nu voor de tweede keer binnen een week) dat 't niet doorgaat... Coïtus Interruptus is er niks bij.

Oftewel: Godnondeju!

OK, Ik probeer het nu van me af te zetten. Is het nu eenmaal zo, ik kan er verder niks aan doen, ik heb gewoon meer bloedplaatjes nodig. (Ja dames, u leest het goed, ik heb meer plaatjes nodig. Dus zwengel die camera of die webcam maar vast aan)

In other news:

Het idee om een gastcollege te geven aan verpleegkundigen en verzorgers in opleiding bleek zo goed aan te slaan dat ik op 24 November terug mag naar 't Orbis in Geleen, en een week later op de 28ste naar Drakestein in Weert. Mijn behandelend arts in het UMC Radboud vind het zo'n goed idee dat ik misschien zelfs op de Universiteit zo'n college zou kunnen gaan verzorgen, maar dat zou dan niet eerder zijn dan juni 2012, als ik er dan nog ben :-) Maar het is in elk geval erg leuk om te doen. Ik haal er veel voldoening uit, en hopelijk kan ik die studenten iets meegeven waar ze later wat aan hebben in hun omgang met ongeneeslijk zieke patiënten. Ook een middelbare school is geïnteresseerd. Dat zou weer een heel andere insteek geven.

Voor de studenten die dit lezen: lees ook de overige notities die ik geplaatst heb. Die gaan bijna allemaal over mij en kanker. Het scheelt mij weer een hoop uitleggen vantevoren en die tijd kunnen we weer besteden aan de vragen die jullie hebben.

Ondertussen staat ons huis nu bijna zeven weken te koop, en afgezien van de ene kijker tijdens de Open Huizen Route van 1 Oktober is het aantal bezichtigingen dat we gehad hebben niks, niemendal, nada, niente, rien, zero, nul. Dus dat schiet op.

Terwijl we wel HET huis al gevonden hebben: Oud Valkenburg 12A in, jawel, Oud Valkenburg (2 km ten oosten van Valkenburg, op de weg naar Schin op Geul). Maar ja, dat ligt zo prachtig, dat huis is ongetwijfeld al verkocht voordat wij een move kunnen maken.

Oftewel: Godnondeju! (deel II).

Verder ben ik vorige week dinsdag op gesprek moeten komen bij het UWV. In februari 2012 ben ik twee jaar ziek, en dan zou mijn ziektewet-uitkering omgezet moeten worden in een WIA-uitkering. Ik had natuurlijk al veel eerder een WIA-uitkering kunnen aanvragen. Dan kan namelijk als er geen uitzicht is op herstel. Dat hebben we (ik en en mijn toenmalige werkgever SITEL) ook geprobeerd. Alle formulieren, rapporten, analyses etc. (bij elkaar een pak papier van ongeveer een centimeter dik) opgestuurd naar het UWV en dan te horen krijgen dat het is afgekeurd omdat niet op tijd is ingestuurd. Wat is namelijk het geval: Mijn contract liep op 31 augustus 2010 af. In de wet staat dat een vervroegde WIA-aanvraag minimaal tien weken vóór het aflopen van de arbeidsovereenkomst ingediend dient te worden.

Alleen wisten zowel ik als de HR-afdeling van SITEL dit niet. Ik kan niemand een verwijt maken: in geen enkele voorlichtingsfolder of informatiebrochure staat dit vermeld. Ook niet in één van de vele formulieren die we moesten invullen. We hebben bezwaar moeten maken en toen kregen we pas een verwijzing naar de wettekst waar e.e.a. in vermeld staat. Uiteraard waren we het hier niet mee eens maar elke Nederlander wordt geacht de wet te kennen yadayadayada enzovoorts, dus we hadden geen poot om op te staan. Een WIA-uitkering zou me 75% van m’n laatst verdiende loon opleveren. De afgelopen anderhalf jaar heb ik een ziektewet-uitkering gehad, die is maar 70% van m’n laatst verdiende loon.

Oftewel: Godnondeju! (Deel III)

Ik dus naar die verzekeringsarts. Ik zag er best tegenop, maar de arts was zeer begripvol inzake de situatie, en binnen toen minuten stonden we weer buiten met de melding dat ik een IVA-uitkering (is 75%) ga krijgen en verder nooit meer door het UWV opgeroepen zal worden, tenzij er een medisch wonder geschiedt (hey, en medische wonderen zijn altijd welkom!). Dus in februari krijg ik salarisverhoging, woehoe! Anderhalf jaar keihard kankeren levert toch nog wat op, hehehe.

Wat ook wat oplevert: Doneren aan Alpe d’Huzes. Ik heb in mijn vorige notitie jullie al attent gemaakt op de geweldige Kim de Ruijter die voor de tweede achtereenvolgende keer de Alpe d’Huez gaat beklimmen. Maar ook Natalie Prick van Wely (voor m’n ijshockeyvrienden: ja, dat is de-vrouw-van) gaat de klim wagen. Voor de zekerheid hier nog even de links:  http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/kimruijter/kim-de-ruijter &  http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/natalieprick/natalie-prick-van-wely

 Overigens, ijshockeyvrienden: Kim de Ruijter is de dochter van Lizet en Ben, en die hebben tot aan dit seizoen altijd de bar bemand in het uitvak van Stappegoor. Geen onbekenden voor velen, dus :-) Als laatste heb ik nog nieuws gekregen over de uitzenddata van Over Mijn Lijk. Ik kreeg de volgende mail: “ Ik heb jullie al eens laten weten dat wij allemaal hopen niet al in februari te uit te hoeven zenden (zoals nu gepland staat), maar een paar maanden later. Dit omdat we dan iets meer van jullie levens mee kunnen maken. In de vorige series volgden we iedereen zo’n 1,5 jaar, en nu is dit bijna de helft korter.

BNN is onlangs weer met Nederland 1 hierover in gesprek gegaan. Er is een goede kans dat we in het najaar pas uit gaan zenden (waarschijnlijk september). Maar pas eind deze maand krijgen we daar definitief uitsluitsel over.  Ik wilde jullie dit toch alvast even laten weten. Mochten we pas in het najaar gaan uitzenden, dan betekent dit dat jullie nog iets langer aan ons vastzitten :-) (en we iets meer gespreid langskomen). Zenden we in februari uit, dan zullen we tot die tijd waarschijnlijk iets vaker langskomen. Uiteindelijk komt het op evenveel dagen neer dat we langskomen, alleen zal het één dus dichter op elkaar zijn dan het andere.”

Nou, dan weten jullie dat ook weer. Verder nog vragen? Stel ze gerust.