Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Januari 2010
01-01-2010
• leestijd 2 minuten
•
Ik ben alweer drie weken thuis en het is fijn om niet meer aan het ziekenhuisbed geketend te zijn. Sinds ik thuis ben, ben ik al aardig opgeknapt. Ik sport viermaal per week in de sportschool om mijn conditie op peil te krijgen. Ik ben bij een diëtist geweest en laat mijzelf lekker verwennen door de gevarieerde kookkunsten van mijn vader.
Nu zit het zo dat ik over twee of drie weken weer zal worden geopereerd aan mijn bovenarm. Daar zit al een tijdje een bultje dat groter, maar ook kleiner wordt. Er is al eens een biopsie gedaan, maar een diagnose was niet te stellen. Dit bultje gaan ze eruit opereren. Dat duurt een uur en dan kan ik dezelfde dag weer naar huis. Gelukkig geen grote ingreep.
Ik merk wel dat het nieuws mij zwaarder is gevallen dan de eerste keer dat ik hoorde dat ik kanker had. De ene dag ben ik meer down dan de andere dag. ik moet nog uitvinden hoe ik met deze ziekte wil omgaan. De eerste keer had ik drie punten in gedachte om aan vast te houden: goed gevoed zijn, in goede conditie zijn en mijn houding kiezen. Met dit laatste heb ik wat moeite, door alle onzekerheden en de keuzes die mij te wachten staan. Ik ben nog teveel bezig met deze situatie niet accepteren, niet accepteren dat ik weer kanker heb en nu zelfs met uitzaaiingen. Ik wil iedereen vragen om mij hierbij te helpen. In de eerste mail die ik jullie heb gestuurd vroeg ik om positieve verhalen van mensen met kanker en uitzaaiingen. Mij lijkt het ontzettend mooi om van alle verhalen die ik verzamel een bundel te maken vol positiviteit. Voor mensen met kanker, voor mij. Een boek om uit te geven dat mij, maar ook anderen, hoop zal geven. Iedereen die mij al een verhaal heeft gestuurd over een familielid, kennis of collega met kanker wil ik vragen om -als dit tenminste goed voelt- nog een keer te mailen, maar dan uitgebreider. Ik ga ervan uit dat wanneer je mij zo'n bewonderenswaardig verhaal stuurt, het oké is als ik dit met andere mensen deel. En mocht ik weer iemand zijn vergeten, stuur dit mailtje dan vooral door.
Alvast bedankt hiervoor!
groetjes Jip
Ik merk wel dat het nieuws mij zwaarder is gevallen dan de eerste keer dat ik hoorde dat ik kanker had. De ene dag ben ik meer down dan de andere dag. ik moet nog uitvinden hoe ik met deze ziekte wil omgaan. De eerste keer had ik drie punten in gedachte om aan vast te houden: goed gevoed zijn, in goede conditie zijn en mijn houding kiezen. Met dit laatste heb ik wat moeite, door alle onzekerheden en de keuzes die mij te wachten staan. Ik ben nog teveel bezig met deze situatie niet accepteren, niet accepteren dat ik weer kanker heb en nu zelfs met uitzaaiingen. Ik wil iedereen vragen om mij hierbij te helpen. In de eerste mail die ik jullie heb gestuurd vroeg ik om positieve verhalen van mensen met kanker en uitzaaiingen. Mij lijkt het ontzettend mooi om van alle verhalen die ik verzamel een bundel te maken vol positiviteit. Voor mensen met kanker, voor mij. Een boek om uit te geven dat mij, maar ook anderen, hoop zal geven. Iedereen die mij al een verhaal heeft gestuurd over een familielid, kennis of collega met kanker wil ik vragen om -als dit tenminste goed voelt- nog een keer te mailen, maar dan uitgebreider. Ik ga ervan uit dat wanneer je mij zo'n bewonderenswaardig verhaal stuurt, het oké is als ik dit met andere mensen deel. En mocht ik weer iemand zijn vergeten, stuur dit mailtje dan vooral door.
Alvast bedankt hiervoor!
groetjes Jip
Praat mee
