Hoi lieve mensen

Wij zijn nu bijna een half jaar verder na het overlijden van Mathijs. En wat een periode hebben we achter de rug en wat staat ons nog te wachten…. Dagen vol verdriet en dagen vol trots op onze zoon en broertje. Die dappere jongen die na 1,5 jaar kei en keihard strijden uiteindelijk het gevecht heeft verloren tegen een verschrikkelijke ziekte.

Verdriet omdat hij niet meer in levende lijve bij ons is en wij hem moeten missen op deze aardbol tot dat wij zelf ook van de wereld zullen verdwijnen. Er gaat geen dag voorbij zonder dat we aan hem denken en de vele herinneringen weer boven komen. Elke dag gaan we naar de begraafplaats toe ( of zoals wij zeggen; even naar Thijsie toe).

En dan komen we daar en kijken we naar de steen van een jongen die 18 jaar is geworden , maar in deze 18 jaar ons zoveel wijsheid en geluk heeft gegeven dat we de leeftijd even wegnemen en denken aan al het moois wat hij ons heeft gegeven.

En als we die herinneringen dan boven halen, dan is het toch een enorm trots gevoel. Wat een fantastische jongen heeft er op deze wereld geleefd. Iemand die zo bescheiden was, veranderde in een volwassen kerel die voor zijn gevoel de hele wereld aan kon. Mathijs deed ons denken aan een gezegde wat we wel eens voorbij hoorden komen: Als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder.

Voor velen van jullie is Mathijs pas ‘’bekend’’ geworden op het moment dat Over Mijn Lijk begon. Het programma waar hij zo graag aan mee wou doen om mensen te laten zien hoeveel geluk en plezier je nog in het leven kan hebben op het moment dat je ongeneeslijk ziek bent. Gezien de berichten die Mathijs hierop krijgt ( zo lezen wij het) , heeft Mathijs aan heel veel mensen iets bijzonders laten zien en heeft hij jullie iets willen meegeven voor de rest van het leven. De reacties die wij de afgelopen dagen en weken gedurende de uitzendingen hebben gekregen, maar ook de reacties van de maanden daarvoor hebben ons diep geraakt. Wat een warm gevoel hebben wij gekregen van al die berichtjes, foto’s, telefoontjes, kaartjes en noem alles maar op. We kunnen niet op alles reageren, maar willen een ieder laten weten dat het onbeschrijfelijk veel met ons doet. Zoveel dat het eigenlijk niet in woorden is uit te drukken.

Nogmaals dank voor de enorme steun die wij hebben gekregen en nog steeds elke dag krijgen. Via deze weg willen wij jullie dan ook nogmaals Mathijs zijn levensmotto meegeven;

Het tij kan heel snel keren
en het leven duurt zo kort.
Probeer het mooie te waarderen,
voordat hebben hadden wordt.

Groetjes van de trotse ouders en broer van Mathijs, Anno, Els & Erwin