Het jaar 2014

Ik zie overal voorbijkomen dat het een geweldig jaar was bladiebla.. Bij mij waren het 2 jaren die niet echt geweldig waren. Maar bedank jullie wel dat jullie daar onderdeel van waren de laatste maanden. Zonder jullie steun, mis ik echt wat. Dank jullie wel. Xxx

Het jaar 2014 overdenken. 

Ik doe het vanaf 2013.

17 januari 2013 kreeg ik na vele onderzoeken en een operatie te horen dat ik baarmoederhalskanker had, HPV negatief.

18 februari 2013 de 4 uur durende operatie (wertheim meigs) waarbij het hele zooitje werd weggehaald.

25 februari 2013 kreeg ik de uitslag daarvan.

Alles was schoon. De snijranden en mijn lymfeklieren was niks in te zien.

Dus geen nabehandeling van chemo of bestraling. Yeah wat was ik blij.

3 maanden later vond ik het toch wel vreemd waarom ik geen chemo kreeg, vooral omdat ze in 2 ziekenhuizen zeiden dat ik een zeer zeldzame type zou hebben wat snel uitzaaiingen zou geven.

Maar goed, je denkt bij jezelf, de artsen zullen het wel weten...

Heb t hele jaar door wel klachten gehad, ook erg moe.

Maar,,,werd er dan gezegd,,, u heeft niet zo lang geleden een heftige operatie gehad, waar uw lichaam zich nog van aan het herstellen is. 

Maak u niet druk.

Maar ik was ook telkens nog zo moe.

En was ergens bang dat het TOCH wel uitgezaaid was.

Je moet je niet van alles in je hoofd halen Ariejanne, werd mij dan verteld.

Dan word je alleen maar nog beroerder.

Het zit tussen je oren. Je moet de draad gewoon weer oppakken.

HALLO, DAT DEED IK WEL HOOR.

Ik moest me gaan bewegen.

Nou, ik deed alles met de fiets en lopend, dus bewoog me zat.

Ergens diep onbewust wist ik gewoon dat het ergens niet goed zat.

Maar we gingen gewoon door. 

Want het is me tenslotte door een arts verteld dat het niets was.

De controles waren ook telkens goed, dus daar ging je maar vanuit, toch? 

Terwijl ik elke keer bij een controle vroeg, of dat hij zeker wist dat hij niks zag en dat het echt niet ergens anders kon zitten en zijn antwoord dan nee was, het zou dan terug komen op de plek waar het binnenin is dichtgenaaid. 

Ok, raar, kanker doet toch wat hij wil??? Dus kan t overal terugkomen? 

Maar in dit geval zou het 99,9% op dezelfde plek terugkomen.

Nou, dat neem je dan maar weer klakkeloos aan met je hoofd.

Ik bleef ook last van mijn buik houden en van mijn blaas.

Maar mijn blaas is geraakt tijdens de operatie en hebben ze moeten dichtnaaien.

Dus de blaasklachten kwamen daar vandaan.

Tja, echter vond ik het erg vervelend dat ik om de 15 min naar de wc moest.

En er soms gewoon erge last van had.

Dus werd ik uiteindelijk naar de uroloog gestuurd.

Duurde ook wel even, want zou eigenlijk eerst naar 1 of andere fysio moeten voor mn blaasspieren e.d.

Nou ik kon ze vertellen dat DAT allemaal wel goed zat, dus daar zat ik niet op te wachten.

3 maanden later in april 2014 had ik dus de afspraak bij de uroloog.

Maar voor mijn afspraak moest ik eerst langs radiologie voor een echo van mijn nieren.

Die man die de echo deed, nam er wel de tijd voor zeg, dacht ik, jemienee...

Hij ging naar een plek waar mijn nieren niet eens zaten, dacht joehoew, mijn nieren zitten wel erg hoog :)

Achteraf zat hij bij mn lever te kijken.

Ach ja, echo achter de rug. Door naar de uroloog om meteen de uitslag te krijgen.

Maar eerst moest de uroloog even een buisje in mn blaas rammen. Wat fijn. NOT. Ah gatver, wat een pokkestreek, niet zo'n fijn gevoel hoor.

Maar we konden wel stoer in mijn blaas kijken. Cool.

Daar was niks vreemds te zien gelukkig.

Ik kreeg alleen wel de mededeling dat meneer de echoman iets vreemds op mijn lever zag.

Wij nog grapjes over maken, haha er zit wat op mijn lever... :)

Ik zou drie dagen later een scan krijgen en die middag meteen al de uitslag. 

Wooww, nu kan t wel zo snel, dacht ik.

Vrijdag de scan, ’s middags kwamen we weer terug voor de uitslag.

Hij wist niet hoe hij het moest brengen.

K kreeg bijna medelijden met die man.. 

Maar we zien plekken op je lever en dat zijn toch,,uhh,, tja,, uhh uitzaaiingen.

WHAT THE F*CK!!!! Wat maak je me nou??? Dat kon toch niet??? Huilde me suf...

Maar dacht bij mezelf, nou dit overleef ik ook wel. Ram die chemogif er maar zo snel mogelijk in.

2 weken later kreeg ik een leverpunctie....

Zzoooo zzoooo niet leuk. 

Maar ze moesten weten of het een uitzaaiing was of weer iets nieuws.

Uitslag was dus dat het een uitzaaiing was, dus hetzelfde type als die baarmoederhalskanker, dus NIET GOED.

Maar joh, positief blijven hè? 

Ik kon het woordje POSITIEF niet meer horen. Want ik ben al die tijd positief gebleven, maar het was telkens NEGATIEF...

2 weken later naar de internist voor het behandelplan.

Ik ging er met een goed gevoel naartoe.

Ik dacht dat ik dus te horen kreeg hoeveel chemo enz.

Ik zat daar en mij werd even verteld dat de chemotherapie niet genezend was en dat het dus levensverlengend zou zijn.

Je wilt echt niet weten hoe dat voelt.

Echt niet. Ik kan het ook zeker niet omschrijven.

Het is zo zeer intens, de pijn, de verdriet, de onwerkelijkheid. Het is een droom waar je je ineens in bevindt.

Had het liefst die vent neer willen slaan en gezegd, ben je bedonderd, zeg nu maar dat het een grapje is. Maar helaas ging dit echt over mij :(. 

In eerste instantie denk je, waarom zou ik die chemotherapie nog doen, terwijl ik toch doodga.

Maar later komt mijn drift om er tegen te vechten. En hard ook.

Ik laat me niet zomaar uit het veld slaan.

Mijn lieve kindjes ♡ hebben mij nog lang nodig!!! En daar doe je het voor.

Nu bijna 2015 denk ik terug aan de heftige periode, waarvan ik eigenlijk met trots mag zeggen, dat ik dit heb meegemaakt en ik hier nu nog sta.. BAM.

Ik hoop zo dat 2015 mijn wonderjaar mag zijn.

Want laten we gewoon positief blijven.

Al is dat soms echt vreselijk moeilijk kan ik je vertellen. 

Maar dan is het even huilen en weer doorgaan.

Carpe diem.

En een gelukkig en gezond nieuwjaar.

♡♡♡ Xxxx