Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Goeiemorgen allemaal!
30-05-2017
•
leestijd 2 minuten
•
164 keer bekeken
•
Het is weer een tijdje geleden sinds ik wat van me heb laten horen dus vind ik het weer nodig om iedereen up-to-date te brengen over mijn huidige situatie.
Ik heb 2 weken geleden weer een nieuwe scan gehad en heb daar vorige week het resultaat van gehoord. Daaruit is gebleken dat het, vergeleken met de vorige scan, toch wel weer wat harder aan het groeien gegaan is. Het komt absoluut nog niet in de categorie levensbedreigend en ik voel, afgezien van wat steekjes in de borst, weinig van wat er allemaal aan het groeien is. Maar toch was het voor mijn oncoloog aanleiding om mij aan de volgende behandeling te zetten.
Ze gaf mij de keuze om opnieuw een (heftige) chemo te ondergaan of om dat uit te stellen en te kiezen voor een iets lichtere behandeling in pil-vorm. Allebei deze behandelingen natuurlijk vooral om de groei te remmen.
Aangezien ik me verder gezond voel en fysiek heel sterk ben heb ik gekozen voor het laatste. Ik had geen zin om weer een hele zomer te verliezen en wou gewoon lekker genieten van het (iets te) mooie weer. Toch heb ik na een week vast moeten stellen dat ook deze behandeling toch wel een tol op zich neemt, het is en blijft troep natuurlijk.
Ik word er moe van, gestrest, verlies mijn eetlust en ik krijg er gewoon een algemeen gevoel van narigheid van. Dit gekoppeld met het vooruitzicht dat het allemaal een keer voorbij kan zijn, privéproblemen en het feit dat ik iedere dag geconfronteerd wordt met het feit dat het allemaal niet meer zo is zoals het geweest was, moet ik toegeven dat het op het moment mentaal gewoon niet heel goed met mij gaat. Velen van jullie zullen het gemerkt hebben aan het feit dat ik me de laatste tijd meer geïsoleerd heb van contact.
Als je dit leest en denkt "Hey, je hebt gelijk, je hebt al een tijd niet meer gereageerd of het duurt altijd zo lang!" neem het alsjeblieft niet persoonlijk op. Ik hou ontzettend veel van jullie allemaal en het spijt me ontzettend dat ik niet het vermogen heb om iedereen de aandacht terug te geven die ze eigenlijk verdienen. Want het doet me gewoon erg goed als ik merk hoe erg mensen betrokken zijn met mij.
Ik blijft nog steeds elke dag vechten voor een beetje een normaal bestaan en ik zal nog lang niet de handdoek in de ring gooien. Om mijn berichtje toch maar een beetje goed af te sluiten wil ik melden dat ik sinds een maand verhuisd ben naar Molenhoek om samen te wonen met een oude jeugdvriend van me.
Wederom, als mensen willen langskomen zijn jullie altijd welkom! En verder is mijn vader met het super-idee gekomen om samen met z'n tweetjes binnenkort naar Amerika te gaan! We gaan er een super reisje van maken, paps! Sorry voor de lange lap tekst.