Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Even in het kort
16-02-2016
•
leestijd 2 minuten
•
277 keer bekeken
•
In december 2014 werd ik ernstig ziek. Ik heb een synivio sarcoom gekregen dat is een kwaadaardige tumor. Die sarcoom is heel onbekend en dat komt maar 5 keer per jaar voor in Nederland plus de antillen, ook is het vaak bij volwassenen. Er is daar dus nog weinig over bekend!
Ik begon met 4 chemokuren in Groningen, jammer genoeg sloeg dat helemaal niet aan en bleef de tumor even groot. Daarna bestralingen in Duitsland gekregen, waarbij de tumor voor de helft geslonken was.
Ondertussen was ik nog bezig met 4 andere chemokuren, voor de zekerheid dat er verder geen uitzaaiingen zouden komen. Toen heb ik de operatie gehad aan de tumor die in mijn bovenbeen zat en toen was ik ''schoon verklaard'' ! Het ging een tijdje aardig goed met me en ik deed weer veel dingen met vrienden.
Toch had ik het idee dat het toch niet helemaal goed zat in mijn lichaam, en precies wat ik dacht dat kwam weer uit. Ik werd voor de 2e keer weer ziek verklaard. Gelukkig had ik toen geen chemokuren, daar was ik altijd enorm ziek van. Wel had ik een operatie, ook weer aan mijn been.
Na een paar uur opereren dachten ze dat de tumor weer weg zou zijn, maar voor de zekerheid kreeg ik daar nog wel 30 bestralingen bovenop. Toen ik bezig was met de bestralingen merkte ik dat ik enorm veel pijn kreeg aan mijn been/voet. Niemand begreep waarom ik die pijn nou had, omdat er geen tumor meer zou zijn in mijn lichaam..
Toen ik met mijn 19e bestraling bezig was in Groningen hoorde ik dat ik weer ernstig ziek was, maar dat er nu eigenlijk geen behandeling meer voor mij was. Altijd vond ik het al vreselijk dat ik kanker had, maar toen ik hoorde dat ik uitzaaiingen had, leek het allemaal nog erger te zijn!
Nu ben ik bezig met een experimenteel medicijn in Rotterdam, waarvan ik het 5e kind ben op de wereld die hier aan mee doet. Hopelijk mag het voor mij ook iets helpen, waardoor ik toch ''uitstel'' heb! Maar anders doe ik het graag voor de kinderen die na mij komen.
Dit was even in het kort mijn verhaal, ik heb nog wel veel meer dingen mee gemaakt, zoals complicaties van het ziek zijn zelf. Maar dit waren toch de belangrijkste dingen!