Een update over de laatste tijd

Vorige week was ik samen op de fiets met Frank, hebben een best eind gefietst. Het ging na mijn gevoel weer een stuk beter met me.

Samen nog veel leuke dingen gedaan, en veel ondernomen. Vanaf afgelopen vrijdag ging het mis, eerst heb ik een hele bijzondere middag gehad bij de moeder van Leonie, samen met mama en Luchrista naar de begraafplaats van Leonie geweest.

Ik heb een poosje terug mijn steen al uitgekozen, zodat niemand dat later hoeft te regelen. Mijn steen lijkt heel erg op die van Leonie, het was een bijzondere dag en voelde me heel goed.

S avonds was ik met Frank, we hadden een super leuke avond en het ging best goed met me, ik had nog tegen Frank gezegd: Het voelt niet meer alsof ik ga overlijden... Maar een paar uur later, toen we naar huis gingen, ging het helemaal mis.

Ik heb heel lang moeten hoesten, en er kwam telkens meer bloed bij. Ik raakte in paniek, en werd zo bang. Frank haalde snel mijn zuurstof erbij, maar het ging maar door en door.. Ik dacht, alsjeblieft laat het niet hier buiten gebeuren.

Snel naar huis gereden, en daar heel lang gezeten.. Ik had zoveel pijn aan m'n rug (longen) en aan m'n hoofd, ik was enorm bang geworden voor wat er was gebeurt, het is echt een trauma geworden. Elke keer als ik nu even hoest, raak ik in paniek en denk ik terug aan die avond!

Veel meer dingen gaan nu lastiger, eerst kon ik nog fietsen en nu zit ik constant aan de zuurstof, en van de bank naar de keuken is voor mij al te ver lopen. Mijn lichaam doet meer pijn, en zwakker. Mijn botten doen zeer, en mijn handen doen ook heel veel pijn.

Mijn eetlust is enorm achteruit gegaan, en val steeds meer af.. Psychisch word het veel lastiger nu, het idee dat ik nu al afscheid van mensen neem is echt heel verdrietig en moeilijk.

En nu ben ik bezig met dozen maken, voor Frank, papa, mama, broers & schoonzussen. Daarin leg ik voor ieder wat kostbare spullen in, en ik ben bezig met brieven schrijven. Voor als Frank zijn eerste baan krijgt, en een huisje heeft. Voor alles maak ik een brief. Voor mijn broers als ze gaan trouwen/ kinderen krijgen. Voor papa en mama, dat ze zo goed voor mij gezorgd hebben en brieven schrijf om hun op te vrolijken.

Zo heb ik ook al mijn begrafenisdienst geregeld, alle nummers zijn geregeld en alles in hoe ik het graag wou. De liturgie wil ik zelf maken, anders word die zo saai, en ik hou niet van saai, maar van vrolijkheid.

De rouwkaart ga ik zelf maken, zodat die ook vrolijk word. Ook al kan iedereen zich waarschijnlijk niet voorstellen van waarom vrolijk? Nou, omdat het leven mooi is, en ik dankbaar ben dat ik naar een mooie plek mag gaan. Zonder pijn en verdriet.

Maar ik heb zoveel verdriet nu dat ik iedereen achter moet laten. Hoe kan ik leven zonder een lief en prachtig vriendje? Hoe kan ik leven zonder een papa en mama? Zonder 3 lieve broers?

Ik wil niemand kwijt raken, het liefst pakte ik iedereen hun hand en nam ze allemaal mee, zodat zij ook geen verdriet hoeven te hebben.

Ik gun hun allemaal een prachtig leven, en ik hoop dat hun allemaal samen, elkaar kunnen helpen en steunen! En dan help ik hun natuurlijk wel mee vanaf boven, samen met mijn lieve opa