Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Een rumoerige tijd...
02-03-2016
• leestijd 2 minuten
•
98 keer bekeken
• 
De afgelopen maanden zijn er weinig momenten geweest waarin ik mij goed genoeg voelde om naar buiten te gaan. Daardoor raak je behoorlijk geïsoleerd. Ook de laatste paar weken zijn heel zwaar geweest.
Ik heb in de loop van de herfst een aardige collectie ziekenhuisbezoeken opgebouwd, met als ‘pronkstuk’ vorige week. Ik kreeg bijna geen adem meer en had een constante hartslag van 120. Samen met mijn vader en broertje ben ik de volgende ochtend naar het ziekenhuis gegaan. Het begin van een nieuwe carrière in mijn medische loopbaan, namelijk dat van ‘loodgietertje spelen’. Er zat vocht bij mijn longen en dat moest worden afgetapt. Via een opening in mijn rug kon er een slangetje naar binnen. Langs deze regenpijp kon het vocht naar buiten worden weggepompt. Het resultaat: 1,5 liter rosé. Een magnumfles die al een tijdje in de weg lag. De lucht leek daarmee letterlijk opgeklaard. Wat meer adem, en een normale hartslag..
Het goede nieuws is dat ik sinds vorige week ben begonnen met de nieuwe wonderpil. Elke dag vier smintjes die mij letterlijk van een nieuwe frisse adem moeten voorzien. Het verkrijgen van dit nieuwe medicijn heeft nogal wat tijd, energie en geduld gekost en moet zich nog bewijzen als een wonder. Mijn lichaam heeft het momenteel zo zwaar, na 2 stappen ben ik al buiten adem. Ik droom vaak dat ik mij weer beter ga voelen en weer in staat ben om een mooie wandeling te maken en om ergens een lekker wijntje te drinken. Daar ben ik wel aan toe!
Na een week deze nieuwe wonderpil te hebben geslikt kun je niet zeggen of het al werkt. Het is geen antibiotica die je slikt en waarna je je na een paar dagen weer beter voelt. Ik weet dat ik ver achter loop in deze nieuwe marathon, maar de strijd is niet gestreden en ik geef niet op.
Wanneer jullie dit bericht lezen, ben ik onderweg naar het ziekenhuis voor een echo van mijn buik want deze doet pijn en is opgezet. Of dat een goed teken is (en het medicijn zijn werk aan het doen is) of niet kan ik nog niet zeggen.
Elke dag als ik wakker word, hoop ik dat ik mij iets beter voel. En hoop ik dat het tij zal keren en mij zal brengen naar meer zon, palmen en stranden… Ik wacht rustig af.. Want die dag is nog niet aangebroken.
Bedankt voor alle steun!
X Eddie
Het goede nieuws is dat ik sinds vorige week ben begonnen met de nieuwe wonderpil. Elke dag vier smintjes die mij letterlijk van een nieuwe frisse adem moeten voorzien. Het verkrijgen van dit nieuwe medicijn heeft nogal wat tijd, energie en geduld gekost en moet zich nog bewijzen als een wonder. Mijn lichaam heeft het momenteel zo zwaar, na 2 stappen ben ik al buiten adem. Ik droom vaak dat ik mij weer beter ga voelen en weer in staat ben om een mooie wandeling te maken en om ergens een lekker wijntje te drinken. Daar ben ik wel aan toe!
Na een week deze nieuwe wonderpil te hebben geslikt kun je niet zeggen of het al werkt. Het is geen antibiotica die je slikt en waarna je je na een paar dagen weer beter voelt. Ik weet dat ik ver achter loop in deze nieuwe marathon, maar de strijd is niet gestreden en ik geef niet op.
Wanneer jullie dit bericht lezen, ben ik onderweg naar het ziekenhuis voor een echo van mijn buik want deze doet pijn en is opgezet. Of dat een goed teken is (en het medicijn zijn werk aan het doen is) of niet kan ik nog niet zeggen.
Elke dag als ik wakker word, hoop ik dat ik mij iets beter voel. En hoop ik dat het tij zal keren en mij zal brengen naar meer zon, palmen en stranden… Ik wacht rustig af.. Want die dag is nog niet aangebroken.
Bedankt voor alle steun!
X Eddie
Praat mee
