Een bijzondere dag

Een poosje terug werd ik gevraagd door het programma, over mijn lijk. Ik had het programma de laatste tijd al wel gekeken samen met mijn vriend.

Ik heb altijd gezegd: als ik ooit word gevraagd door over mijn lijk, dan doe ik zeker mee. Vanochtend een gesprek over het programma gehad. Ik ben heel blij dat ik gevraagd ben en deze kans kan pakken, door andere mensen mijn gevoelens te vertellen.

Ik wil er vooral aan mee doen, om voor mijn, vriend, ouders, broers en schoonzussen en familie/ vriendinnen, iets achter te laten. Zodat ze terug kunnen kijken na toen.

Niemand wil natuurlijk mee doen met het programma, want niemand wil ziek zijn. Maar toch in je ziek zijn, maak je veel mooie momenten mee, die andere niet mee maken.

Waar ik ook heel trots op ben, is mijn familie en vriend. Hoe hun mij steunen, is meer dan hartverwarmend. Ik vond het programma: over mijn lijk, soms wat hard.

De vragen kwamen soms hard over, maar nu ik een gesprek heb gehad, weet ik dat er zo mooi iets achter zit. Hoe lief ze zijn, en hoe makkelijk ze je het willen maken!

Ik schaam me niet om te zeggen, dat ik geloof dat er een hemel is, het geloof maakt mij het allemaal een stuk makkelijker. Dat ik opa terug mag zien, daar ben ik trots op!

Ik vind het echt vreselijk, om mijn vriend, papa, mama en broers en schoonzussen te missen. Ik kan me niet voorstellen, dat ik gelukkig kan zijn. Ik heb daar geen papa of mama, die me kan helpen. Geen Frank, waar ik zo gelukkig mee ben. Geen grote broers om me heen. Dat stukje vind ik onbegrijpelijk. En ook dat wil ik delen in het programma.

Gelukkig ook iets geweldigs! 10 maand samen met de allerleukste persoon die er maar bestaat. Gezellig samen naar Zwolle geweest. Samen lachen in de stad, gewoon genieten. Dat doen meer dan ooit te voren!

Ik ben blij dat ik hem heb gekregen, onder mijn ziek zijn. Altijd, op welk moment ook, is die er voor mij. Onze liefde is voor eeuwig, niet alleen op aarde, maar ook als ik boven ben!

Als hij een vallende ster ziet, dan weet Frank dat ik aan het rennen ben. Wat ik nu niet meer kan.. En dat hij weet, dat ik zeg: Frank, je hoeft niet verdrietig te zijn. Onze liefde is nog meer als ooit te voren!