De winter is voorbij

De voorjaarszon schenkt ons haar licht. Het was een rustige periode, de afgelopen maanden. In mijn geval het beste te typeren als ‘een koude oorlog’. De tumoren en metastasen hebben zich in de donkere maanden opvallend stil gehouden. Een zogenaamde wapenstilstand in mijn lichaam. Afgelopen maandag is hier helaas een einde aan gekomen. Het licht van de voorjaarszon brengt een lange schaduw met zich mee.

De laatste weken was ik meer vermoeid en kreeg ik pijn op nieuwe plekken, waaronder mijn onderrug. Op een scan van mijn bekken (nooit eerder gemaakt) lichtten een aantal plekken op. Dit verklaarde ook deze pijn. Of deze plekken er al zaten of dat ze nieuw zijn, is maar de vraag. Er is immers nooit eerder een foto van mijn bekken gemaakt. Een ingewikkelde situatie waar mijn doctoren nog geen antwoord op hebben. Er moet dan ook zo snel mogelijk vastgesteld worden hoe het met de rest van de ‘brandhaarden’ gaat. Groeien ze, of zijn deze nog steeds stabiel?

Komende week naar Duitsland dus, voor een volledige scan. De pijn straalt uit naar mijn nek en armen en dat is in mijn geval helaas geen toeval. Misschien is dit het omslagpunt waarbij mijn wonderpil zijn werking niet meer doet. Na een jaar stabiel te zijn geweest komt dat hard aan. Met mijn team ben ik al bezig met een nieuw strijdplan. Indien nodig staat er al een nieuwe legermacht klaar. Maar hier kan ik mij nu nog niet over uitlaten. Eerst wachten we de scans uit Duitsland af om een goede blauwdruk van mijn lichaam te hebben en de status quo te bespreken.

Aan de wapenstilstand komt een einde. De koude oorlog is afgelopen. Maar een nieuw offensief breekt aan. De Haarlemsche Lente gaat beginnen, en ik ga de strijd aan als nooit tevoren. Dat beloof ik!

Eddie

P.S. Eind volgende week komt er een nieuwe update, als ik de resulaten van de scans binnen heb.