Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
Augustus 2010
01-08-2010
• leestijd 5 minuten
•
Wat is het toch met augustus? Is het het weer dat zorgt voor een huwelijkshoos? Kan me niet voorstellen als je het weer van de afgelopen dagen hebt gevolgd en het nieuws vol is van ondergelopen kelders en fietstunnels. Of is het de hoop op zon dat augustus de maand is om een huwelijk te plannen?
De maand van het huwelijk en de babies
28 augustus 2010
... Ik had er deze maand twee. Van mijn goede vriendin Enid en haar liefde Onno en van Harm & Sarah, onze hockeyvrienden. En daarnaast nog de bekende jubileumhuwelijken, je weet wel, de 'zoveel jaar getrouwd' huwelijken van mijn ouders, schoonouders en mijn broertje en schoonzus. En dan niet te vergeten de babyhoos. Twee deze maand. Als je terugrekent moet het de koude besneeuwde maand december zijn geweest die ervoor zorgde dat geliefden nog eens extra de warmte bij elkaar zochten.... Liselore en Oskar hebben in Londen kleine Frederick op aarde gezet. En Joep was zo nieuwsgierig naar de wereld dat hij tot grote verrassing van Denise en Remko zich 4 weken eerder meldde. Iedereen maakt het goed, behalve dat Joep nog wel moet aansterken.
Hoewel dit altijd feestelijke gebeurtenissen zijn, zijn het voor ons toch ook gebeurtenissen die gemengde gevoelens bij ons teweegbrengen. Het blijft natuurlijk knagen dat ik niet meer in staat ben om een kind op de wereld te zetten. Op de momenten dat iemand vertelt over een zwangerschap of bij bevallingen, geeft het altijd een dubbel gevoel. Van blijdschap en gemis. Het gemis is niet prominent aanwezig maar het komt zo nu en dan naar de oppervlakte. En dan doet het pijn. Pijn omdat de kans me is ontnomen. Pijn omdat ik er geen enkele invloed op heb gehad. Pijn omdat me iets is afgenomen waar ik me samen met Lukas wel op had verheugd. Maar inmiddels zijn we er denk ik ook achter gekomen dat gelukkig zijn weinig te maken heeft met het al dan niet hebben van kinderen. Het had wellicht een extra dimensie gegeven aan ons leven, maar dat heeft ons leven door die rotkanker toch al gekregen. Adopteren is voor ons nu niet een optie en ik vraag me af of dat het ooit zal worden en of we dat moeten willen. Ik heb samen met Lukas zoveel andere dingen waar we ons op moeten en willen richten. De tijd kan kort zijn en of het dan zinvol is om een adoptieproces in te gaan? Voorlopig heb ik het idee dat we zuinig met onze energie moeten zijn. Het blijft moeilijk voor ons om ons leven op de rit te krijgen met alle onzekerheden die er zijn en met alle schade die de kanker heeft aangericht. We zijn al een heel eind, maar eenvoudig is het niet. Het is hard werken. Daarnaast ben ik lichamelijk niet geheel in orde en dat kost nog eens extra energie. Ook huwelijken laten ons niet onberoerd. Behalve dat we intens kunnen genieten, is het ook confronterend. Door de betekenis van een huwelijksbelofte. In voor- en tegenspoed, in gezondheid en bij ziekte, tot de dood ons scheidt..... Lukas en ik hadden nooit kunnen denken dat we dit allemaal al zouden meemaken in onze eigen verbintenis met elkaar zonder officieel met elkaar getrouwd te zijn (alhoewel wij volgens de wet een verbintenis hebben die gelijk staat aan huwelijk). Het zou ook niet zo moeten zijn. Nee, het zou zo ongecompliceerd en sprookjesachtig moeten zijn als het huwelijk van Yo en Wes. Je zou je druk moeten maken over de kleur blauw van het pak van de bruidegom, hoe groot je gezin zou moeten worden en niet te vergeten over de wijze waarop Koefnoen dit in een reality soap met het grote publiek deelt.
Puppenstreken en de puppyfluisteraar
17 augustus 2010
Als je een hond hebt gaat er een wereld voor je open. Je hoeft op internet alleen maar pup of hondenbenodigdheden in te toetsen en je wordt overspoeld met goedbedoelde tips en toys. We dachten dat we met Martin Gaus goed voorbereid waren... Maar tegenwoordig moet je naar de Puppyfluisteraar luisteren of kijken. Zelfs de meest agressieve hond krijgt hij in het gareel. Daar is Martin Gaus niets bij. Inmiddels is Senna hard aan het trainen. Thuis natuurlijk en op de cursus. Thuis gaat het altijd prima. Natuurlijk heeft hij kleine missers. Maar ja, zeg nou zelf, ganzenpoepjes en kattendrollen zijn ook moeilijk te weerstaan net als die schelpen op het schelpenpad, de stokjes en de steentjes. Een blikje gooien doet wonderen, maar ook de zogenaamde fisher discs maken indruk. Totdat Senna de schrik voorbij is en zijn eeuwige 'trek' het wint. Op cursus komt de ware Senna boven. Is 'ie thuis de meest schattige, most adorable pup. Tijdens cursus verandert hij in de stuiterbal onder de puppies en is hij de schrik van het veld. Hij trekt woest en is helemaal hyper. Geen snoepje uit mijn assortiment lijkt daar tegenop te kunnen. Ik had het bijltje er al bijna bij neergegooid totdat de puppyfluisteraar van onze cursus me tipte dat ik bijzonder lekkere snacks moest geven. Het idee hierachter was dat er voor Senna zoveel interessante prikkels zijn dat het aangeboden snoep wel zo lekker moet zijn wil hij die prikkels kunnen negeren. Via verschillende webshops en de lokale dierenwinkel kocht ik allerlei soorten trainingssnoepjes. In botvorm en staafjes. Gewone middelmatige (gewoon een klein snackje - niets bijzonder) snoepjes en daarnaast gedroogde runderlong en gedroogde kip. Tijdens de cursus had ik al kunnen ervaren dat de tip van de puppyfluisteraar Senna veranderde in de liefste van alle pups. Dus dat beloofde wat. En zo togen we afgelopen weekend naar het strand. Een nieuwe omgeving omringd door honden en mensen. Meer prikkels waren er niet te verzinnen. En ja hoor, het hielp. Terwijl hij aan het dartelen was met andere honden lokte ik hem met een lekkere runderlong. Ineens was hij volle aandacht voor mij. En dat bleef hij. Gedurende de wandeling dan. Eenmaal thuis kan hij nog steeds in volle aandacht zijn tijdens de wandeling (want ja, dan valt er snoep te verdienen) en tegelijkertijd ganzenpoep, kattendrollen, steentjes en schelpen besnuffelen. Blijkbaar was de puppyfluisteraar vergeten dat je de wandeling ook spannend moet houden... Dus nemen we afwisselend de kong, de frisbee of de dummy mee. Maar nee hoor, hoe mooi en hip zijn speelgoed ook is..... En een wandeling in het spookhuis of de Efteling gaat mij wat ver. Wel heel spannend. Maar iets teveel prikkel. Tja, ik denk dat ik Martin Gaus maar weer tevoorschijn haal en ik maar eens oude afleveringen van Dierenmanieren ga downloaden. Dat werkte vroeger prima.
28 augustus 2010
... Ik had er deze maand twee. Van mijn goede vriendin Enid en haar liefde Onno en van Harm & Sarah, onze hockeyvrienden. En daarnaast nog de bekende jubileumhuwelijken, je weet wel, de 'zoveel jaar getrouwd' huwelijken van mijn ouders, schoonouders en mijn broertje en schoonzus. En dan niet te vergeten de babyhoos. Twee deze maand. Als je terugrekent moet het de koude besneeuwde maand december zijn geweest die ervoor zorgde dat geliefden nog eens extra de warmte bij elkaar zochten.... Liselore en Oskar hebben in Londen kleine Frederick op aarde gezet. En Joep was zo nieuwsgierig naar de wereld dat hij tot grote verrassing van Denise en Remko zich 4 weken eerder meldde. Iedereen maakt het goed, behalve dat Joep nog wel moet aansterken.
Hoewel dit altijd feestelijke gebeurtenissen zijn, zijn het voor ons toch ook gebeurtenissen die gemengde gevoelens bij ons teweegbrengen. Het blijft natuurlijk knagen dat ik niet meer in staat ben om een kind op de wereld te zetten. Op de momenten dat iemand vertelt over een zwangerschap of bij bevallingen, geeft het altijd een dubbel gevoel. Van blijdschap en gemis. Het gemis is niet prominent aanwezig maar het komt zo nu en dan naar de oppervlakte. En dan doet het pijn. Pijn omdat de kans me is ontnomen. Pijn omdat ik er geen enkele invloed op heb gehad. Pijn omdat me iets is afgenomen waar ik me samen met Lukas wel op had verheugd. Maar inmiddels zijn we er denk ik ook achter gekomen dat gelukkig zijn weinig te maken heeft met het al dan niet hebben van kinderen. Het had wellicht een extra dimensie gegeven aan ons leven, maar dat heeft ons leven door die rotkanker toch al gekregen. Adopteren is voor ons nu niet een optie en ik vraag me af of dat het ooit zal worden en of we dat moeten willen. Ik heb samen met Lukas zoveel andere dingen waar we ons op moeten en willen richten. De tijd kan kort zijn en of het dan zinvol is om een adoptieproces in te gaan? Voorlopig heb ik het idee dat we zuinig met onze energie moeten zijn. Het blijft moeilijk voor ons om ons leven op de rit te krijgen met alle onzekerheden die er zijn en met alle schade die de kanker heeft aangericht. We zijn al een heel eind, maar eenvoudig is het niet. Het is hard werken. Daarnaast ben ik lichamelijk niet geheel in orde en dat kost nog eens extra energie. Ook huwelijken laten ons niet onberoerd. Behalve dat we intens kunnen genieten, is het ook confronterend. Door de betekenis van een huwelijksbelofte. In voor- en tegenspoed, in gezondheid en bij ziekte, tot de dood ons scheidt..... Lukas en ik hadden nooit kunnen denken dat we dit allemaal al zouden meemaken in onze eigen verbintenis met elkaar zonder officieel met elkaar getrouwd te zijn (alhoewel wij volgens de wet een verbintenis hebben die gelijk staat aan huwelijk). Het zou ook niet zo moeten zijn. Nee, het zou zo ongecompliceerd en sprookjesachtig moeten zijn als het huwelijk van Yo en Wes. Je zou je druk moeten maken over de kleur blauw van het pak van de bruidegom, hoe groot je gezin zou moeten worden en niet te vergeten over de wijze waarop Koefnoen dit in een reality soap met het grote publiek deelt.
Puppenstreken en de puppyfluisteraar
17 augustus 2010
Als je een hond hebt gaat er een wereld voor je open. Je hoeft op internet alleen maar pup of hondenbenodigdheden in te toetsen en je wordt overspoeld met goedbedoelde tips en toys. We dachten dat we met Martin Gaus goed voorbereid waren... Maar tegenwoordig moet je naar de Puppyfluisteraar luisteren of kijken. Zelfs de meest agressieve hond krijgt hij in het gareel. Daar is Martin Gaus niets bij. Inmiddels is Senna hard aan het trainen. Thuis natuurlijk en op de cursus. Thuis gaat het altijd prima. Natuurlijk heeft hij kleine missers. Maar ja, zeg nou zelf, ganzenpoepjes en kattendrollen zijn ook moeilijk te weerstaan net als die schelpen op het schelpenpad, de stokjes en de steentjes. Een blikje gooien doet wonderen, maar ook de zogenaamde fisher discs maken indruk. Totdat Senna de schrik voorbij is en zijn eeuwige 'trek' het wint. Op cursus komt de ware Senna boven. Is 'ie thuis de meest schattige, most adorable pup. Tijdens cursus verandert hij in de stuiterbal onder de puppies en is hij de schrik van het veld. Hij trekt woest en is helemaal hyper. Geen snoepje uit mijn assortiment lijkt daar tegenop te kunnen. Ik had het bijltje er al bijna bij neergegooid totdat de puppyfluisteraar van onze cursus me tipte dat ik bijzonder lekkere snacks moest geven. Het idee hierachter was dat er voor Senna zoveel interessante prikkels zijn dat het aangeboden snoep wel zo lekker moet zijn wil hij die prikkels kunnen negeren. Via verschillende webshops en de lokale dierenwinkel kocht ik allerlei soorten trainingssnoepjes. In botvorm en staafjes. Gewone middelmatige (gewoon een klein snackje - niets bijzonder) snoepjes en daarnaast gedroogde runderlong en gedroogde kip. Tijdens de cursus had ik al kunnen ervaren dat de tip van de puppyfluisteraar Senna veranderde in de liefste van alle pups. Dus dat beloofde wat. En zo togen we afgelopen weekend naar het strand. Een nieuwe omgeving omringd door honden en mensen. Meer prikkels waren er niet te verzinnen. En ja hoor, het hielp. Terwijl hij aan het dartelen was met andere honden lokte ik hem met een lekkere runderlong. Ineens was hij volle aandacht voor mij. En dat bleef hij. Gedurende de wandeling dan. Eenmaal thuis kan hij nog steeds in volle aandacht zijn tijdens de wandeling (want ja, dan valt er snoep te verdienen) en tegelijkertijd ganzenpoep, kattendrollen, steentjes en schelpen besnuffelen. Blijkbaar was de puppyfluisteraar vergeten dat je de wandeling ook spannend moet houden... Dus nemen we afwisselend de kong, de frisbee of de dummy mee. Maar nee hoor, hoe mooi en hip zijn speelgoed ook is..... En een wandeling in het spookhuis of de Efteling gaat mij wat ver. Wel heel spannend. Maar iets teveel prikkel. Tja, ik denk dat ik Martin Gaus maar weer tevoorschijn haal en ik maar eens oude afleveringen van Dierenmanieren ga downloaden. Dat werkte vroeger prima.
Praat mee
