Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
April 2010
01-04-2010
• leestijd 5 minuten
•
De zon schijnt. Een mooi begin van de dag. Typisch zo'n ochtend om, in de tuin, de dag te beginnen met verse broodjes, een lekkere koffie en zoete aardbeien. Hoe heerlijk zou dat zijn? Helaas voor mij geen ontbijt in de tuin, maar een ontbijt op bed. Dat is natuurlijk ook fantastisch zul je zeggen. Ja, normaal gesproken wel. Maar ik krijg mijn ontbijt in het ziekenhuis.
Een luie zaterdag
24 april 2010
... Het Antonius-hotel. Geen verse broodjes, geen lekkere koffie en geen zoete aardbeien. Ik dacht een vrij kort durend arrangement te hebben geboekt, maar helaas. Ik had de kleine lettertjes niet goed gelezen, het bleek een arrangement inclusief volledig bedrust. Heerlijk denk je wellicht. De hele dag in bed, in je pyjama, niets hoeven, lekker naar de tv kijken en dvd-tje zien, beetje internetten, gewoon lekker niets doen. Typisch iets voor een luie zaterdag. In eerste instantie lijkt het geweldig, maar het begint mij behoorlijk te vervelen. En zeker op een dag als vandaag. Zo'n mooie lentedag, een dag waarop je juist buiten zou moeten zijn. Op het terras in de zon genieten van een lekkere cappucino, een picknick in het park, een wandeling in de duinen of zoals bij ons op de planning stond, op de straatrommelmarkt je eigen overtollige rotzooi aanprijzen. Ieder jaar, op de zaterdag voor Koninginnedag, is bij ons in de straat de jaarlijkse rommelmarkt. Om 7.00 uur 's morgens sluipen de eerste bezoekers al door de straat in de hoop als eerste die mooie vaas of ovenschaal te scoren. De meeste buren liggen dan nog op 1 oor, maar een enkeling heeft dan al enthousiast z'n kraam opgezet onderwijl de slaap nog uit de ogen wrijvend. Rond 8.30 begint het al druk te worden en wordt er druk in en uit de huizen gelopen met allerhande spulletjes en snuisterijen. Meestal spullen die je ooit hebt gekocht omdat je dacht dat je ze wel zou gebruiken of spullen die je hebt gekregen voor je verjaardag waarvan je niet durfde te zeggen dat het niet jouw smaak is. Zo'n rommelmarkt is dus in de eerste plaats voor iedereen de gelegenheid om van die ongewenste spullen af te komen. Maar het is daarnaast ook heel gezellig. Bovendien spreek je eindelijk eens je buren. Normaal zeg je ze alleen gedag en snel je vervolgens naar binnen of spring je gehaast op de fiets. Maar nu kun je elkaar ook uitgebreider spreken. Deze keer wordt het zelfs extra leuk. Christie gaat namelijk optreden met haar meezing trio en special guest Ties. Ik weet zeker dat de hele straat uit z'n dak gaat. En ja, dat moet ik dus allemaal missen! Had me zo verheugd op vandaag. Dan zou ik eindelijk van mijn overtollige huisraad verlost worden, er ook nog een klein zakcentje aan verdienen en ondertussen met mijn buren uit mijn dak gaan op 'Dancing queen', 'I will survive' en 'Nee je hoeft niet naar huis vannacht'. Helaas, niets van dat alles. Ik vermaak me vandaag dus maar met de andere patiënten met 'Ja zuster, nee zuster' en 'Nachtzuster' en maak alvast een lijstje van spullen die ik volgend jaar beslist moet verkopen op de rommelmarkt.
Het 'Creatief met keukengerei' arrangement
19 april 2010
M'n spulletjes liggen weer uitgestald op mijn bed. Pyjama, toiletartikelen, ondergoed, leesvoer, spelletjes, een pak Tuc-jes, bril en natuurlijk al het wond- en stomamateriaal en de spuiten. Ben benieuwd hoe de kamer is en of er een leuk uitzicht is. Hopelijk heb ik mooi weer, anders is het uitzicht zo troosteloos. Het is zover. Ik mag weer. Het hotel waar ik het allerliefste ben. Het St. Antonius-hotel. Wie kent het niet? Niet alleen bekend in de regio maar ook in het buitenland. Men komt van heinde en verre. Om zich eens lekker in de watten (en verbanden) te laten leggen. En om zich te goed te doen aan allerlei culinaire hoogstandjes. Je kunt zelfs kiezen uit verschillende arrangementen, zoals het booster arrangement (voor hen die minder tijd hebben een aanrader: je komt alleen voor een oppepper, na twee dagen infuus kun je gaan) en het lekker lui arrangement (als je echt rust nodig hebt en je de apparaten het werk wil laten doen - met speciale kamers en speciaal daartoe opgeleid personeel). Nee, het hotel van Jonnie & Therese Boer is er niets bij. Jullie begrijpen het, ik verheug me er enorm op. Deze keer heb ik gekozen voor het 'Creatief met keukengerei' arrangement. Voor de culinaire gekken onder ons. Het klinkt wellicht wat vreemd, maar als je verder leest wordt het vanzelf duidelijk en zul je net als ik super enthousiast worden. Mijn wond is nog steeds open. Niet meer die krater wat het was en ook geen kinderachtige snee waarop een Disney pleister volstaat, maar groot genoeg om nog steeds dagelijks te laten verzorgen door een verpleegkundige van de thuiszorg. Sinds oktober heb ik namelijk nog steeds dagelijks iemand van de thuiszorg op de koffie. Heel erg leuk en gezellig, maar het is ook mooi als mijn dag eens eerder kan beginnen dan het tijdstip waarop zij de deur weer uitloopt. Kortom, de wond moet dicht. En wat is er dan mooier dan de uitvinding die meneer Thiersch heeft gedaan? Op een dag (hij sneed met de kaasschaaf waarschijnlijk een plak huid van z'n hand af in plaats van een plak van de kaas) bedacht hij hoe mooi het zou zijn als je een wond zou kunnen dichten met een dun plakje van de eigen huid. En dat is dus wat ze bij mij gaan doen. Met de kaasschaaf over mijn been om vervolgens het afgeschaafde plakje huid door de pastamachine te halen opdat het stukje huid zo groot is geworden dat de wond kan worden afgedekt. Vervolgens wordt er keukentouw gebruikt om het te hechten en voila: de wond is dicht. En dat in 45 minuten. Eten en drinken is inbegrepen. Jullie begrijpen: als je van koken houdt en het gebruik van allerlei keukenapparatuur niet schuwt, dan is dit een arrangement wat je zeker niet zou mogen missen. Wat heerlijk om weer in het St. Antonius-hotel te zijn! Echt een aanrader. Zorg dat je er vroeg bij bent: vol is vol.
24 april 2010
... Het Antonius-hotel. Geen verse broodjes, geen lekkere koffie en geen zoete aardbeien. Ik dacht een vrij kort durend arrangement te hebben geboekt, maar helaas. Ik had de kleine lettertjes niet goed gelezen, het bleek een arrangement inclusief volledig bedrust. Heerlijk denk je wellicht. De hele dag in bed, in je pyjama, niets hoeven, lekker naar de tv kijken en dvd-tje zien, beetje internetten, gewoon lekker niets doen. Typisch iets voor een luie zaterdag. In eerste instantie lijkt het geweldig, maar het begint mij behoorlijk te vervelen. En zeker op een dag als vandaag. Zo'n mooie lentedag, een dag waarop je juist buiten zou moeten zijn. Op het terras in de zon genieten van een lekkere cappucino, een picknick in het park, een wandeling in de duinen of zoals bij ons op de planning stond, op de straatrommelmarkt je eigen overtollige rotzooi aanprijzen. Ieder jaar, op de zaterdag voor Koninginnedag, is bij ons in de straat de jaarlijkse rommelmarkt. Om 7.00 uur 's morgens sluipen de eerste bezoekers al door de straat in de hoop als eerste die mooie vaas of ovenschaal te scoren. De meeste buren liggen dan nog op 1 oor, maar een enkeling heeft dan al enthousiast z'n kraam opgezet onderwijl de slaap nog uit de ogen wrijvend. Rond 8.30 begint het al druk te worden en wordt er druk in en uit de huizen gelopen met allerhande spulletjes en snuisterijen. Meestal spullen die je ooit hebt gekocht omdat je dacht dat je ze wel zou gebruiken of spullen die je hebt gekregen voor je verjaardag waarvan je niet durfde te zeggen dat het niet jouw smaak is. Zo'n rommelmarkt is dus in de eerste plaats voor iedereen de gelegenheid om van die ongewenste spullen af te komen. Maar het is daarnaast ook heel gezellig. Bovendien spreek je eindelijk eens je buren. Normaal zeg je ze alleen gedag en snel je vervolgens naar binnen of spring je gehaast op de fiets. Maar nu kun je elkaar ook uitgebreider spreken. Deze keer wordt het zelfs extra leuk. Christie gaat namelijk optreden met haar meezing trio en special guest Ties. Ik weet zeker dat de hele straat uit z'n dak gaat. En ja, dat moet ik dus allemaal missen! Had me zo verheugd op vandaag. Dan zou ik eindelijk van mijn overtollige huisraad verlost worden, er ook nog een klein zakcentje aan verdienen en ondertussen met mijn buren uit mijn dak gaan op 'Dancing queen', 'I will survive' en 'Nee je hoeft niet naar huis vannacht'. Helaas, niets van dat alles. Ik vermaak me vandaag dus maar met de andere patiënten met 'Ja zuster, nee zuster' en 'Nachtzuster' en maak alvast een lijstje van spullen die ik volgend jaar beslist moet verkopen op de rommelmarkt.
Het 'Creatief met keukengerei' arrangement
19 april 2010
M'n spulletjes liggen weer uitgestald op mijn bed. Pyjama, toiletartikelen, ondergoed, leesvoer, spelletjes, een pak Tuc-jes, bril en natuurlijk al het wond- en stomamateriaal en de spuiten. Ben benieuwd hoe de kamer is en of er een leuk uitzicht is. Hopelijk heb ik mooi weer, anders is het uitzicht zo troosteloos. Het is zover. Ik mag weer. Het hotel waar ik het allerliefste ben. Het St. Antonius-hotel. Wie kent het niet? Niet alleen bekend in de regio maar ook in het buitenland. Men komt van heinde en verre. Om zich eens lekker in de watten (en verbanden) te laten leggen. En om zich te goed te doen aan allerlei culinaire hoogstandjes. Je kunt zelfs kiezen uit verschillende arrangementen, zoals het booster arrangement (voor hen die minder tijd hebben een aanrader: je komt alleen voor een oppepper, na twee dagen infuus kun je gaan) en het lekker lui arrangement (als je echt rust nodig hebt en je de apparaten het werk wil laten doen - met speciale kamers en speciaal daartoe opgeleid personeel). Nee, het hotel van Jonnie & Therese Boer is er niets bij. Jullie begrijpen het, ik verheug me er enorm op. Deze keer heb ik gekozen voor het 'Creatief met keukengerei' arrangement. Voor de culinaire gekken onder ons. Het klinkt wellicht wat vreemd, maar als je verder leest wordt het vanzelf duidelijk en zul je net als ik super enthousiast worden. Mijn wond is nog steeds open. Niet meer die krater wat het was en ook geen kinderachtige snee waarop een Disney pleister volstaat, maar groot genoeg om nog steeds dagelijks te laten verzorgen door een verpleegkundige van de thuiszorg. Sinds oktober heb ik namelijk nog steeds dagelijks iemand van de thuiszorg op de koffie. Heel erg leuk en gezellig, maar het is ook mooi als mijn dag eens eerder kan beginnen dan het tijdstip waarop zij de deur weer uitloopt. Kortom, de wond moet dicht. En wat is er dan mooier dan de uitvinding die meneer Thiersch heeft gedaan? Op een dag (hij sneed met de kaasschaaf waarschijnlijk een plak huid van z'n hand af in plaats van een plak van de kaas) bedacht hij hoe mooi het zou zijn als je een wond zou kunnen dichten met een dun plakje van de eigen huid. En dat is dus wat ze bij mij gaan doen. Met de kaasschaaf over mijn been om vervolgens het afgeschaafde plakje huid door de pastamachine te halen opdat het stukje huid zo groot is geworden dat de wond kan worden afgedekt. Vervolgens wordt er keukentouw gebruikt om het te hechten en voila: de wond is dicht. En dat in 45 minuten. Eten en drinken is inbegrepen. Jullie begrijpen: als je van koken houdt en het gebruik van allerlei keukenapparatuur niet schuwt, dan is dit een arrangement wat je zeker niet zou mogen missen. Wat heerlijk om weer in het St. Antonius-hotel te zijn! Echt een aanrader. Zorg dat je er vroeg bij bent: vol is vol.
Praat mee
