Achtbaan

Afgelopen maand is één grote achtbaan geweest. Bij de controle in het ziekenhuis gingen we ervanuit dat het goed zat in mijn hoofd, dus kwam het slechte nieuws heel hard aan toen dat niet zo was.

In plaats van dat mijn tumor geremd was in de groei, was deze uitgezaaid naar acht nieuwe plekken. Ik begon direct aan de laatste optie die het ziekenhuis bood, namelijk Gamma Knife, een éénmalige bestraling precies gericht op alle tumoren in mijn hoofd. Feit is dat de reguliere behandeling niet meer aanslaat. Dat is voor mij moeilijk te bevatten, omdat ik er net zoals op mijn achttiende van uitging dat het nu ook wel stabiel zou blijven. Ik raakte heel erg in paniek.

De weken erna hebben wij dag en nacht op internet gezocht naar alternatieve behandelingen en gesproken met stichtingen en andere patiënten. Conclusie was, de tumor is niet te genezen en de prognose is zeer slecht. Wij kwamen zelfs verhalen van mensen tegen die binnen een paar maanden overleden waren op een zeer oneerbiedige manier. Lisette en ik hebben veel gepraat, wat willen we gaan doen? Nemen wij er vrede mee dat we eind januari in het ziekenhuis te horen krijgen dat ze niets meer voor ons kunnen betekenen en maken we er een mooie tijd van? Of nemen we de touwtjes in eigen handen en zoeken we verder in het buitenland naar een andere behandeling? Wij kozen voor het laatste.

Daarmee is stichting Main Life een feit. In een week tijd zijn wij als een razende aan het werk gegaan en hebben wij alles geregeld bij de notaris, Kamer van Koophandel en de bank. Afgelopen week hebben wij van jullie zoveel steun en lieve berichtjes mogen ontvangen en dat doet ons heel veel goed. Wij kunnen alle hulp heel goed gebruiken en dankzij jullie hebben wij er vertrouwen in dat ik aan mijn behandeling in Amerika kan beginnen. Aankomende vrijdag ben ik samen met mijn tweelingzusje Jennifer jarig en ik sta er toch wel bij stil of dat volgend jaar weer zo zal zijn. Ik ga er dit jaar dan ook extra van genieten samen met mijn familie.