Shine on you crazy diamond

Faab deelde met ons de liefde voor muziek en betekenisvolle songteksten. Juist tijdens het ziekteproces bracht muziek ons kracht, troost en heel belangrijk energie en positiviteit. Menigmaal zongen we onderweg van en naar het ziekenhuis uit volle borst liedjes die er volgens ons toe deden.

In aflevering vijf spreekt Tim de laatste keer met Fabienne en is een impressie van haar uitvaartceremonie te zien. Voor wat betreft de muziekkeuze voor deze ceremonie was Faab heel uitgesproken in haar keuze. Terwijl wij in mei 2019 aandachtig luisterden naar de teksten van haar keuze en passende foto’s zochten, drong het tot ons door dat zij ons via de muziek en woorden meenam in haar gevoelswereld gedurende de laatste 2 jaar van haar leven. Het ontroerde en raakte ons diep.

De mededeling ‘u heeft nog 3 tot 6 maanden’ triggerde. Verbijsterd was ze; niemand ging Faab vertellen wanneer zij doodging, dat bepaalde zij zelf wel. Als we het omkeren dan zeggen wij als ouders dat zij juist door de toon waarop de mededeling werd gedaan de juiste spirit kreeg. Faab geloofde er heilig in als zij haar mindset op een jaar extra leven zou zetten dat ze dat zeker ging halen. Miracles can happen!

Haar no way werd ‘My way, my way’ van Tom Walker en de kracht vond ze in ‘Fightsong’ van Rachel Platten. Ze gaf er niet om of iemand ‘haar wonder’ voor mogelijk hield.

En kracht had ze! Neemt niet weg dat ze voor elke behandeling de prijs betaalde. Een goed moment onbenut laten, nee geen sprake van! Wij hadden gaandeweg de jaren wel geleerd dat wij voor onze gemoedsrust beter even een stapje opzij konden doen om vrij baan te maken, want als Faab een doel voor ogen had dan was ze ‘unstoppable’. In blind vertrouwen dat in geval van nood zij altijd kon terug varen naar haar veilige haven.

Het leek wel alsof de tumorcellen eenzelfde karakter en mentaliteit hadden als Faab. Alle behandelingen ten spijt. De prijs was hoog, veel te hoog. Door medicatie veranderde haar uiterlijk en haar stem, dat vond ze zo erg. Dat maakte dat ‘Zombie’ van Ran D op de uitvaartceremonie niet kon ontbreken. Dit lied vertelt over haar radeloosheid ten aanzien van de zeldzame tumor in haar oogkas waar geen fotonen-, Carbon Ion bestraling of chemo tegen op kon. De tekst vertelt ook over de tumor die haar verhinderde haar jong volwassenheid tot volle wasdom te laten komen en over het geweld dat hij aanricht. Tot slot vertelt de tekst over een moeder/vaderhart dat ondanks alle inspanning het proces niet kunnen stoppen.

Vanuit haar gevleugelde uitspraak: ‘niemand gaat mij vertellen wanneer ik dood ga, dat bepaal ik zelf wel’ gaf Faab aan dat zij klaar was voor het volgende avontuur. Gekscherend schreef ze een briefje ’Faab rent niet meer de marathon’. Haar humor bleef tot het laatste moment zo ook haar oprechte dankbaarheid en liefde voor haar dierbaren. Het maakte de laatste 5 weken extra intens, puur, liefdevol en bijzonder.

Tot het einde weken wij niet van haar zijde. Daar over gaat het lied ‘Purpose’ van Justin Bieber. Hierin vertelt zij dat ze zich gezegend voelde met het mooiste cadeau dat ze kon krijgen: onvoorwaardelijk liefde en houvast van haar ouders, broer en tweelingzus. Ze spreekt over de liefde en waardering die zij voelde voor haar dierbare vrienden. En de tekst vertelt dat zij nu verschrikkelijk pech heeft gehad. De kaarten waren nu eenmaal zo geschud. Ze had er uiteindelijk vrede mee, het is wat het is.

Faab heeft met al haar doorzettingsvermogen en geestdrift haar radeloosheid omgebogen naar een stuk zingeving door het leven te omarmen. Als Faab de kijker heeft kunnen inspireren met haar verhaal en dat zij van enig betekenis kon zijn in iemands leven dan is haar doel bereikt. Het lied ‘I was here’ van Beyoncé kan dit voor Faab niet beter verwoorden.

Leven is niet wachten tot de storm voorbij is, maar leren dansen in de regen. In elke druppel ben jij aanwezig.

‘En de zee neemt me mee
In gedachte naar jou
Voorbij hoge golven langs diepte en kou
Waar ze rustig en stil is
Helder en blauw
Daar zie ik je zitten
Badend in liefde
Die jij voor mij voelde
Die ik voel voor jou’ (Marco Borsato)