8 mei 2010

Afgelopen zondag ben ik ‘s ochtends weer teruggekeerd uit het ziekenhuis. Chemokuur twee zit erop! En echt, ik mag in mijn handjes wrijven. Ik merk dat veel mensen niet precies weten wat een chemokuur nu doet, dus dat ga ik op mijn manier uitleggen.

Chemo zorgt ervoor dat de energie uit je lijf wordt gezogen. Dat heeft iets te maken met de witte en de rode bloedlichaampjes in je lijf. Doordat bepaalde cellen kapot gaan ben je vatbaarder voor van alles en nog wat. Maar dit ‘van alles en nog wat’ wordt dus niet door de chemo veroorzaakt. Eigenlijk put de chemo je alleen heel erg uit. Het ‘van alles en nog wat’ kan de chemo's heel zwaar maken. Infecties bijvoorbeeld of obstipatie. Met mij gaat het erg goed, omdat ik mij goed voorbereid op ‘van alles en nog wat’ samen met mijn ouwelui. Zo eet ik iedere dag drie stuks fruit, een halve liter smoothie, sinds een week iedere dag een glas aspergesoep (aspergetherapie tegen kanker). Ook maak ik bijna iedere middag vier broodjes gezond, met avocado, basilicum, runderrookvlees, pijnboompitjes en een beetje mayo, ik eet bijna dagelijks vis, en ‘s avonds eet ik wat de pot schaft! Kortom, hier thuis in Wageningen eten we als Bourgondiërs. En je weet wat ze zeggen van Bourgondiërs: die leven langer!

Ik zorg dat mijn lijf van mijn mond tot aan mijn anus extra aandacht krijgt, zodat ik daar geen ‘van alles en nog wat’ krijg. Daarnaast krijg ik als ik uit het ziekenhuis kom medicijnen tegen de misselijkheid. De bijverschijnselen hebben wel een heftig, maar positief effect op mij. Ik word er euforisch van tot bijna manisch. Ik kan er niet van slapen - dit verklaart ook mijn nachtelijke escapade van de vorige keer. Zo ben ik afgelopen dinsdag om vier uur ‘s nachts gaan slapen, de volgende morgen om zeven uur ‘s ochtends opgestaan, tot een uur of twaalf staan dansen voor de bevrijding, om de volgende dag gewoon weer om acht uur naast mijn bed te staan. Volgens mij krijg ik een soort partydrug voorgeschreven. Ik merk dus wel dat ik me een beetje in bedwang moet houden, omdat ik mijzelf anders uitput. Tegelijkertijd lijkt het erop dat ik mijn lichaam hierdoor juist heel goed aanvoel. Ik probeer iedere week dertig tot veertig kilometer te wandelen om zo ook nog een beetje te trainen voor de Nijmeegse vierdaagse. Ik ben namelijk ingeschreven en denk dat ik ‘m in ieder geval ga starten, zodat ik volgend jaar sowieso mag meelopen.

18 mei heb ik mijn derde chemo. Dan is het weer zes dagen uitzitten in het ziekenhuis. Dat stilzitten vind ik tot nu toe het ergste. Hier buiten gaat het leven gewoon verder en daar zit ik maar een beetje zusters te plagen. De muren komen af en toe wel op me af. Vorige keer zei ik al dat ik ontzettend veel kaarten heb ontvangen en daar eigenlijk iets mee zou willen doen, een kunstwerk van maken of zo, maar ik heb niet echt een idee. Dus laat het me weten als jij een idee hebt wat je met ik denk wel honderd kaarten kan doen!

groetjes kale Jantje