18 april 2010

Ik ben alweer een week terug sinds mijn eerste chemokuur. De chemokuur duurde zes dagen. Vijf dagen daarvan heb ik iedere dag twee uur chemo gekregen. De zesde dag nog even naspoelen en voilá ik mocht weer naar huis! Het is een lange zit, maar de chemo valt goed.

Als dit nog vijf keer gaat zoals nu, dan ben ik daar wel blij mee. Ik heb in het ziekenhuis wel last van misselijkheid en mijn lijf voelt aan alle kanten raar. Tijdens de chemo heb ik iedere dag een klein uurtje gefietst. Daardoor ben ik denk ik een beetje hyper geworden van de chemo. Ik werd maandag namelijk om 2 uur 's nachts wakker en toen vroeg ik aan mijn vriendin of ze zin had om te wandelen. Zij verklaarde me voor gek (en terecht) en zei dat ik beter kon proberen om te slapen. Een uur later met mijn ogen dicht en nog steeds klaarwakker, heb ik mijn wandelschoenen aangetrokken.

Om zeven uur s ochtends heb ik pa en ma ge-smst en gevraagd of ze een stukje met mij op de Hoge Veluwe wilden wandelen. Een uurtje later haalden zij mij met een kopje thee op, ergens twintig kilometer verder bij Otterlo. Het was ontzettend lekker om zo'n stuk te wandelen en ik kan het iedereen aanraden, ‘s nachts wandelen is ontzettend rustgevend. Tijdens mijn nachtelijke escapade heb ik wel een klein uur mogen genieten van een familie wild zwijn. De zwijntjes waren in een klein stukje bos van 150 bij 150 meter flink aan het ravotten. Ik had het nog nooit eerder gezien, maar een familie wilde zwijnen steekt netjes achter elkaar de weg over. Kortom, met mij gaat het goed. Deze week was ik eigenlijk alweer ontzettend druk met van alles en nog wat, en dat gaat goed. Ik heb zelfs een dag gewerkt en mensen weer een goed gevoel op straat verkocht. Vandaag besef ik wel dat mijn lichaam misschien iets meer rust nodig heeft na de chemo, maar alles waar ik last van heb is absoluut te doen. Gelukkig maar!

Ik ga komend weekend kamperen en dan mag ik 28 april weer vrolijk onder chemo-curatele. Ik heb overigens ontzettend veel kaartjes ontvangen van iedereen en ik voel me daardoor echt heel speciaal. Dankjewel daarvoor! Het betekent veel voor mij, maar ook voor mijn ouders dat zoveel mensen een kaartje sturen. Ik zei al tegen mijn moeder dat ik er eigenlijk iets mee moet doen, want ik kan al bijna kwartetten met al die dubbelingen! Je zou bijna denken dat ik het opzettelijk heb gedaan, weer kanker krijgen, vanwege al die positieve aandacht! Haha, in ieder geval iedereen die aan me denkt: nogmaals ontzettend bedankt. Ik zal vanaf nu na iedere chemo even kort mailen hoe het is gegaan en of ik nog wat leuks te melden heb. Als je deze mail wilt doorsturen naar iemand die ik ben vergeten, schroom niet; ik heb nog steeds niet alle mensen goed in de mailinglijst staan.

Groetjes Jip