Column: goede televisie met niet-witte hoofdpersonen

This Fool geeft een hilarisch inkijkje in de levens van twee Mexicaanse Amerikanen in Los Angeles. 

Ineens ging er bij mij afgelopen week een lampje branden toen ik 's avonds met m’n echtgenote naar het slotstuk van This Fool aan het kijken was: ik houd van niet-witte hoofdpersonen in komedieseries. De afgelopen jaren raakte ik verknocht aan Ramy (2019-, over een Egyptische Amerikaan in New Jersey) en Mo (2022, over een Palestijnse Amerikaan in Texas). This Fool is de nieuwste additie aan deze verzameling van bonte figuren van kleur. Deze komedieserie draait om, zoals de titel al suggereert, twee minkukels: dertiger Julio (Chris Estrada) en zijn neef Luis (Frankie Quiñones). Zoals je aan de namen van de komieken al kan opmerken: dit zijn mannen die naast Engels ook Spaans spreken.

Estrada en Quiñones komen uit gezinnen met Mexicaanse roots die zich ooit vestigden in Los Angeles. In die Amerikaanse metropool wonen veel Mexicaanse Amerikanen, bijvoorbeeld in wijken als East Los Angeles en Maywood. Maar je ziet ze bijna nooit op televisie. Ja, je ziet ze weleens: als criminelen in misdaaddrama’s. Ik ben echter ook geïnteresseerd in hun normale levens. In This Fool krijg je een gefictionaliseerd inkijkje in de dagelijkse bezigheden van twee mannen die nog iets van hun leven moeten maken.

Ik vind de relatie die Julio heeft met z’n moeder en grootmoeder hilarisch. Hij spreekt Spaans met ze, maar als het hem niet zint schakelt hij zo over op het Engels zodat hij ze lekker de huid vol kan schelden. Van hen krijgt hij vervolgens weer in het Spaans op z’n donder. In This Fool is te zien hoe belangrijk familiebanden zijn in Mexicaans-Amerikaanse gezinnen. Men zet elkaar niet zomaar op straat. Een andere observatie: Julio en z’n ex-vriendin Maggie (Michelle Ortiz) zijn dol op punk- en metalmuziek en dragen in veel scènes bandshirts, van onbekende(re) bands (Television) tot grootheden als Motörhead. (This Fool heeft dankzij dit soort details zéér ronde personages.)

Check trouwens Reddit als je meer wilt weten over Julio’s T-shirts en Spotify voor playlists met de favoriete liedjes van Chris Estrada. Estrada is ook de showrunner van This Fool: in zijn privéleven staat hij ook bekend als groot muziekliefhebber. Zie de podcast Turned Out a Punk waarin de komiek met acteur Michel Imperioli babbelt over hun favoriete muziekgroepen. En ja: Imperioli is een witte acteur waar ik óók dol op ben. Hij is hilarisch als dominee Payne in This Fool. Goed gecast. Oftewel: het is niet zo dat ik nu ineens alleen maar liefde voel voor niet-witte acteurs.

Ik blijf bijvoorbeeld een groot fan van Larry David. Ik bespeurde alleen bij mezelf dat ik het fijn vind om andere verhalen, verhalen van minderheden, verbeeld te zien op televisie. Ik groeide in de jaren 90 op met Everybody Loves Raymond en The King of Queens. Sitcoms die bepaalde aspecten van het leven in of nabij New York belichtten. Destijds vroeg ik me af: waarom geen Everbody Loves Raymond met een Puerto Ricaan uit de New Yorkse Bronx? Gelukkig zijn de tijden (enigszins) veranderd en krijgen types als Estrada carte blanche om hun eigen levens te verbeelden. Wat een verrijking!

Omar Larabi en Bregtje Schudel schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.