Chaira Koops: 'Wat als we het nieuwe jaar gebruiken om iets weg te laten op onze to-do-lijst'

Een nieuw jaar gaat voor veel mensen gepaard met goede voornemens: meer sporten, minder alcohol. Maar wat nou als we ons nou eens wat minder zouden voornemen, stelt columnist Chaira Koops voor.

Het jaar loopt ten einde en dan weet je hoe laat het is: reflectietijd! Ik had altijd een hekel aan die vreselijke evaluaties en STARR-methodes die je tijdens je studie moest toepassen op projecten. Toch betrap ik mezelf erop dat ik, weliswaar zonder STARR-model, wil terugkijken op 2025. En wat is nou een evaluatie zonder een lijstje (hey Amal) met nieuwe… voornemens?

De vraag naar je goede voornemens is in deze periode bijna onvermijdelijk. De antwoorden zijn vaak klassiekers: meer sporten, gezonder leven, stoppen met roken. Misschien nog een Dry January, voor de symboliek. Mooie plannen, absoluut. Maar ik heb een not so fun fact: uit onderzoek blijkt dat tachtig procent van de mensen hun goede voornemens vóór half februari opgeeft, en slechts acht procent die het hele jaar volhoudt.

Dat zegt niet per se iets over zwakte. Het is vooral menselijk. Goede voornemens staan vaak voor een complete levensverbouwing die we plannen tussen werk, stress, mentale struggles en een omgeving die niet altijd meewerkt. Toch behandelen we falen alsof het een gebrek aan wilskracht is, terwijl het vaak simpelweg te veel, te groot en te streng is.

Ik weet dat omdat ik er zelf vol in ben gedoken. Onlangs deed ik mee aan zo’n challenge waarbij je 75 dagen lang elke dag naar de sportschool moet. Die challenge lukte. Niet omdat ik ineens supergedisciplineerd was, maar omdat ik het aan iedereen vertelde. Pure sociale druk. Schaamte als motivatie. En ja, ik hield het vol - maar gezond voelde het niet. Het was geen zorg voor mezelf, het was controle.

Misschien ligt het probleem bij hoe we naar voornemens kijken. We gebruiken ze als meetlat, als bewijsdrang. Alsof januari hét moment is om een betere, efficiëntere en succesvollere versie van onszelf te lanceren. Meteen. Maar daarmee zijn we vergeten waar voornemens vandaan komen.

Het woord komt van het Latijn resolutionem: iets terugbrengen tot de kern. Onze moderne voornemens doen precies het tegenovergestelde: we maken ons leven ingewikkelder en vergroten daarmee de kans op teleurstelling. Oorspronkelijk draaiden voornemens om haalbare beloftes. De Romeinen deden ze aan Janus, de god van het nieuwe begin (en inderdaad de naamgever van de maand januari), en beloofden vooral beter te zijn voor anderen. Wij richten ons nu vooral op onszelf: slanker, succesvoller, rijker.

Begrijp me niet verkeerd: doelen stellen kan inspirerend zijn en naar een gezonder leven streven is top. Maar wat als we het nieuwe jaar niet alleen gebruiken om nóg meer toe te voegen aan onze to-do-lijst, maar om iets weg te laten? Minder haast. Minder ego. Meer aandacht voor elkaar.

Mijn voornemen: menselijker leven.