Z Nation S03: The Walking Dead, met zombietornado’s

Eind dit jaar wordt alweer het vijfde seizoen verwacht, maar toch is Z Nation - een ‘actie / horror / comedy-drama / post-apocalyptische tv-serie’ volgens Wikipedia - bij het grote publiek nooit echt op de radar verschenen. En dat terwijl de serie eigenlijk een volkomen dwaze, maar daardoor ook veel amusantere variant is op The Walking Dead.

Het verhaal in het kort: het is drie jaar na de zombie-apocalyps en het lot van de mensheid ligt in de handen van Murphy (Keith Allen), een kleine crimineel en de enige drager van een zombie-antivirus. Dus is het aan luitenant Warren (Kellita Smith) om Murphy heelhuids van New York naar het laatste nog in gebruik zijnde laboratorium in Californië te transporteren. Ze wordt daarin bijgestaan door een handvol kleurrijke buitenbeentjes, waaronder hippie drugdealer Doc (Russell Hodgkinson), scherpschutter 10K (Nat Zang), stoere chick Addy (Anastasia Baranova) en – via satellietverbinding - Citizen Z (DJ Qualls).

Op papier klinkt het allemaal redelijk rechttoe rechtaan, maar Z Nation onderscheidt zich in de uitvoering. Wellicht hebben de makers, Karl Schaefer en Craig Engler, zich wel laten inspireren door The Asylum, een productiebedrijf dat naam maakte met goedkoop geproduceerde ‘mockbusters’ als Transmorphers, Paranormal Entity en – last but not least – de Sharknado-serie.   

Diezelfde schaamteloosheid komt terug in Z Nation. Miste je in The Walking Dead altijd al vliegende schotels, zombiestripclubs en zombietornado’s? U vraagt, Z Nation draait! Ook verfrissend: in tegenstelling tot de meer serieuze tegenhangers – waarin niemand ooit eerder een ondode of een zombiefilm heeft gezien – zijn de karakters in Z Nation maar al te bekend met de films van George A. Romero. ‘Dawn of the Dead: geweldige film, waardeloze realiteit’, merkte Addy al droogjes op in de pilot.

Waarin de serie zich wel van Asylum-films als Snakes on a Train en The Da Vinci Treasure onderscheidt is het acteerwerk. De karakters zitten zeker tegen camp aan, maar de acteurs nemen hun rollen net serieus genoeg om ervoor te zorgen dat je toch ook echt met ze mee kan leven. Van alle karakters maakt Murphy nog de interessantste evolutie door. Murphy is op zijn zachtst gezegd een schoorvoetende verlosser. Liever lui dan moe, liever laf dan dood. Dat zijn antistoffen de wereld kunnen redden laat hem koud, totdat hij ontdekt dat zijn beet mensen niet alleen immuun maakt, maar ze ook omtovert tot gewillige volgelingen. Dan ontpopt het eens zo onwillige proefkonijn zich tot een – in zijn ogen – uiterst barmhartige dictator.

In het derde seizoen zien we ook de herintroductie van Lucy (Kelly Washington), de dochter van Murphy die in het tweede seizoen ter wereld kwam. Lucy (met blauwe huid en blonde krullen) is een kwart zombie en driekwart mens, kan met andere zombies communiceren en heeft last van een extreem geval van Soap Opera Rapid Aging Syndrome (iedere keer wanneer ze zich opwindt krijgt Lucy een groeistuip). En er is de welkome toevoeging van Joseph Gatt als de onvermurwbare premiejager The Man. Gatt laat zien dat hij naast het spelen van erg sinistere en overtuigende boemannen (The Albino in Banshee) ook echt kan acteren.

Dus wees eerlijk: met wie zit je liever opgescheept? Met een hippie drugdealer en een zombie Shirley Temple? Of met een getergde sheriff? Wij weten het wel!