World War II: From the Frontlines S01E01: onevenwichtige oorlogsdocu met sublieme beelden

Reeks over de Tweede Wereldoorlog oogt ondanks fascinerend gebruik van getuigenissen en archiefmateriaal te veel als een generieke Discovery-documentaire. 

De makers van World War II: From the Frontlines beginnen de zesdelige oorlogsdocumentairereeks met een plechtige belofte: ‘We stoppen je op een vliegdekschip tijdens een kamikazeaanval, in een tank van een nazi-pantserdivisie en laten je meerijden met Amerikaanse soldaten in de strijd om de bevrijding van Parijs. De inzet is, kortom, de kijker deelgenoot maken van een gruwelijk deel van de geschiedenis. In het geval van World War II: From the Frontlines spelen ingekleurde archiefbeelden hierin een belangrijke rol, evenals getuigenissen. Sublieme en vaak traumatische beelden worden vergezeld door oorlogservaringen van burgers en soldaten van alle partijen.

Maar in de serie is ook zo’n alwetende voice-over aanwezig, die tussen de bedrijven door het verloop van de geschiedenis, van 1940 tot 1945, uiteenzet. Dat is jammer: een reeks gebaseerd op uitsluitend getuigenissen was interessanter geweest. Daarnaast leidt de bombastische soundtrack, die overweldigende emoties bij de kijker moet sorteren, ontzettend af. Kijk je naar een bombardement, dan moeten daar strijkers bij; zie je vluchtelingen op straat, dan wordt er op violen gespeeld. World War II: From the Frontlines doet in dat opzicht ook denken aan al die Discovery-documentaires die dagelijks de wereldgeschiedenis herkauwen.

Je ziet duidelijk het dilemma waar de makers mee hebben gekampt: kies ik voor een spannende vorm waarin de gids de montage is, of maken we een laagdrempelige lineaire verbeelding van de Tweede Wereldoorlog? World War II: From the Frontlines laveert voortdurend tussen deze disciplines. Dat maakt de serie onevenwichtig. De beelden beklijven, maar de wijze waarop ze worden gebruikt is teleurstellend.

World War II: From the Frontlines, vanaf donderdag 7 december 2023 in zijn geheel bij Netflix