Women at War S01E01: aardig oorlogsdrama mist rauwheid

Foto credits: TF1 / Netflix

Het is september 1914, de Eerste Wereldoorlog is in volle gang. Als een eetlustige barbaar slokt hij Franse mannen op. Duizenden worden gedwongen zich te melden aan het front bij de Franse Vogezen. Vrouwen blijven achter in ‘fabrieken, op landbouwvelden en in de ziekenhuizen’, wordt in de openingsscène van Women at War ( Les Combattantes ) afgekondigd. Het achtdelige oorlogsdrama focust zich vervolgens op vier achterblijvers: Suzanne Faure (Camille Lou), een verpleegkundige die in het geniep abortussen uitvoert; Agnès (Julie de Bona), een non met gewetenswroeging; Caroline Dewitt (Sofia Essaïdi), de bestierder van een vrachtwagenfabriek; Marguerite de Lancastal (Audrey Fleurot), een sekswerker.

Lou, De Bona en Fleurot gaven al eerder acte de présence in het historisch drama Le Bazar de la Charité (2019). Dus moet regisseur Alexandre Laurent gedacht hebben: dat succes gaan we overtreffen. Net als de laatstgenoemde serie voelt Women at War aan als schatplichtig aan Downton Abbey , met melodramatische wendingen en oog voor detail. Zo rijst al snel de vraag: is De Lancastal, die zich vanuit Parijs meldt bij een bordeel aan de frontlinie, wel een sekswerker? Of heeft ze andere intenties? Spionage lijkt in die zin nooit ver weg in het verhaal, evenals intriges en nijpende dilemma’s: behandel je Duitse soldaten ook?

Dit alles ziet er bij vlagen overdonderend uit, hoewel Women at War ook af en toe wat generiek oogt: misschien wel omdat de acteurs te mooi zijn aangekleed en de set iets te veel een set oogt. Het ontbreekt in die zin aan rauwe elementen die het drama nog intenser hadden kunnen maken. Hoewel de enigszins frisse invalshoek, de serie is niet de eerste die het vrouwenperspectief hanteert maar toch hulde, weer nieuwe verhalen tot gevolg heeft.