Wie, wat waar?

Het optreden van The Who in Scheveningen in 1966 zou de organisatie lekker veel geld opleveren, was het idee. Het liep anders.

Met deze apocalyptische woorden kondigde Pete Townshend het nummer ‘My generation’ aan op het Monterrey Pop Festival in 1967. Het lied met de bekende woorden ‘I hope I die before I get old’ was jarenlang de climax van de set van The Who waarbij gitaren sneuvelden, drums over het podium rolden en microfoons onder bekkens werden gewreven. Een jaar voor Monterrey maakte in Scheveningen het Nederlandse publiek kennis met deze vorm van muzikaal geweld.

Dat jaar kreeg platenproducer Freddy Haayen, die in 1965 ook al de band naar Nederland had gehaald, het voor elkaar om ze
op 12 oktober 1966 voor een gage van 7.000 gulden te laten spelen. Haayen was ervan overtuigd dat het optreden een grote opkomst kon verwachten, zodat hij er zelf ook flink aan kon verdienen. Bij zijn aankomst bij het concert werd hij iets minder zeker van de financiële slag die hij zou maken toen hij maar weinig fietsen voor de deur zag staan. Hij maakte hij zichzelf nog wijs dat het merendeel met de tram was gekomen, maar bij het betreden van de halfgevulde zaal vervloog ook deze hoop.

’De zaal’ was Club 192, een in 1965 door impresario Jacques Senf gerunde club, die voorheen onder de naam Ober Bayern als soort van ‘bierstube’ fungeerde in het Casino te Scheveningen. Het werd daarna al gauw het ‘beatpaleis’ van Nederland genoemd vanwege de vele bandjes die daar optraden.

Concertgangers wachtten die dinsdagavond gespannen op de chaos en vernielzucht waar The Who zo bekend om was. De band had er ook zin in. Ze landden dezelfde dag in een opgetogen stemming op het Rotterdamse vliegveld Zestienhoven, waar de pers en wat vrouwelijke fans stonden te wachten. Het blad Kink vertelde over een toen zeventienjarige vrouwelijke bewonderaar die uitweidde over haar contacten met de band. Ze laat foto’s zien als bewijs. Haar vriendin, een telefoniste van een jaar ouder, heeft een nog intiemer contact met zanger Roger Daltrey. Zo intiem zelfs dat ze haar naam niet bekend wil maken. Zij had geen foto’s, maar dat ze waarschijnlijk de waarheid vertelde blijkt als de band in later op de dag bij het Scheveningse Europa Hotel aankomt waarna Roger direct met de haar de lift inliep.

Die middag na hun komst naar het hotel had de groep een geplaybackte clip van de single ‘I’m a boy’ in de Amsterdamse Bellevue Studio opgenomen voor het KRO-programma Waauw!! met Theo Stokkink als presentator. Het programma was een door beatmeisjes gedanste hitparade waartussen ook ruimte was voor de uitvoerenden zelf. De aflevering met The Who en de Jay Jays als gasten werd op dezelfde dag net na acht uur op Nederland 2 uitgezonden. Het jaar daarvoor had The Who in die studio een uitvoerige live gespeelde special opgenomen. Helaas zijn daarvan de banden later hergebruikt, waardoor er niets van de opname bewaard is gebleven.

Lees verder in VARAgids 23 vanaf bladzijde 23.