Versailles S02E01-02: meer intriges en sexy tableaus

De lange heerschappij van Lodewijk XIV, beter bekend als de Zonnekoning, is één van de meest aansprekende regeerperiodes in de Franse geschiedenis. In het begin van de 17 e eeuw besloot de jonge Franse koning om zijn machtspositie te verstevigen, en zijn hof buiten Parijs te verplaatsen naar het voormalige koninklijke jachthuis van zijn vader: Versailles.

Het eerste seizoen was voornamelijk gericht op de overgang naar het nieuwe hof, en de obsessie van Lodewijk (George Blagden) om het paleis het meest sprankelende kroonjuweel te maken. In het tweede seizoen is Versailles nog steeds zijn persoonlijke parel, maar de nieuwe uitdaging is dat Lodewijk zich dient te beschermen tegen vijanden die zich veelal binnen de muren van Versailles bevinden.

Spionnen, Willem van Oranje, en de financiering van de troepen; Lodewijk heeft veel aan zijn hoofd. De koning is dan ook op het punt aangekomen dat hij een heleboel intriges, samenzweringen, en pogingen tot vergiftiging moet verdragen. Toch is het hart van de show gericht op de intriges aan het hof.

In de eerste afleveringen negeert de koning nog steeds zijn vrouw, de vrome Marie-Thérèse (Elisa Lasowski), ten gunste van zijn slimme minnares, de Madame de Montespan (Anna Brewster). Tegelijkertijd heeft zijn broer Philippe (Alexander Vlahos) zich geplaatst in het paleis van Saint-Cloud, pruilend omdat zijn geliefde, de Chevalier de Lorraine (Evan Williams), in ballingschap in Italië is. De edelen die vast zitten binnen de pracht en praal van Versailles hebben eigenlijk weinig om handen, en doden de tijd met kaartspelletjes, feesten, en affaires.

Scriptschrijver David Wolstencroft (Spooks) creëerde in het eerste seizoen verhaallijnen met een stabiele dosis van seks en geweld, om de magere dramatische impact van het plot te compenseren. Ditmaal is er per aflevering meer balans tussen de verschillende elementen. Toch zijn er ook nu weer zinderende tableaus met naakte acteurs, om aan de kijker duidelijk te maken dat dit geen saai historisch drama is. ‘Oh, je stimuleert mijn eetlust, mijn koning’, aldus Madame de Montespan, terwijl ze rustig naakt haar biscuitjes verorbert, tot Philippe, die lusteloos voor zich uitstaart terwijl er vier naakte edelen over hem heen zijn gedrapeerd. Het zou Versailles niet zijn als er geen ruimte was voor hedonistische, aristocratische seks.

Het lichtpunt tussen alle intriges door is het flamboyante karakter van de Chevalier de Lorraine. Hij paradeert parmantig rond, is gunstig met snedige woordspelingen, en bekokstooft nog steeds plannen om Philippe naar voren te schuiven zodat deze meer macht kan grijpen (en hij natuurlijk ook). De Franse mode bloeide op tijdens de regeerperiode van de Zonnekoning, en de Chevalier ziet zichzelf dan ook als dé trendsetter van het hof. Hij verklaart terstond dat rood de nieuwe kleur van het seizoen is: ‘Mode zal onze standaard zijn, schat. En de mensen zullen achter je aan lopen.’

Versailles neemt nog steeds creatieve vrijheden omtrent de historische authenticiteit, en daarnaast mist het plot soms nuance, en sterke karakterontwikkelingen. Desondanks stijgt de serie dit seizoen boven zichzelf uit, omdat het de hoofse intriges, het geweld, en de sexy tableaus voluit omarmt.