Velma S01E01: genieten van ongeleid projectiel

Foto credits: HBO Max

Vanaf de openingsscène ziet Velma eruit als guilty pleasure -televisie. Alsof de bedenker, stand-up-komiek en scenarist Charlie Grandy, dacht: wat als ik mijn favoriete personage uit Scooby Doo (1969-1978) centraal stel in een pikante tienerkomediereeks? Velma is dan ook niet geschikt voor kinderen, maar dat drukt de sfeer geenszins. Mindy Kaling speelt in deze spin-off voor volwassenen, of tenminste pubers, een jonge vrouw van nu. Die precies weet wat ze wil, hoewel ze dat niet altijd krijgt. De intellectuele Velma is ditmaal, net als Shaggy, een personage van kleur, hoewel de dikke bril en oranje trui nog steeds tot het kostuum behoren.

Opvallend aan de reeks is dat hij op het eerste gezicht, in esthetische zin, niet echt op de originele animatiereeks lijkt. Totdat het spannend wordt en de schaduwen en donkere kleursetting je zo weer terugwerpen naar de jaren 70. Of ligt het aan de herkenbaarheid van de andere personages: Daphne (Constance Wu), Fred (Glenn Howerton) en Shaggy (Sam Richardson)? Overigens is de chemie tussen Velma en Shaggy buitengewoon geslaagd. Ze vinden elkaar in hun tegenstrijdige belangen: hij wil haar; zij wil Fred. Niets nieuws onder de zon.

De eerste aflevering begint met een markante douchescène waarin Velma zich etaleert als wraakzuchtige klier. Dat blijkt echter slechts een macaber grapje. Luttele momenten later wordt in Velma's kluisje een dode tienermeid gevonden die is gescalpeerd: is ze toch een psychopaat? Wat volgt is een zoektocht die knipoogt naar webcamseks en de Instagramcultuur. Velma is natuurlijk meteen verdacht, maar proclameert tegen twee detectives (gespeeld door Jane Lynch en Wanda Sykes): ‘Lesbiennes zijn toch goed in het oplossen van misdaden?’ Maar valt Velma dan toch op vrouwen?

Zo'n scène is tekenend voor hoezeer Velma van de hak op de tak springt. De reeks wil een komedie zijn, een thriller, een whodunit en een meta-commentaar op de huidige Amerikaanse samenleving. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Grandy's creatie in geen van die doelen echt slaagt. Maar dat doet er niet toe bij een guilty pleasure. Velma kijkt heerlijk weg ómdat je naar een ongeleid projectiel zit te kijken. Dat mag voor de verandering ook weleens.