Unlocked: de keerzijde van de smartphone

Foto credits: Jeon Young-wook / Netflix

Een seriemoordenaar stalkt zijn volgende slachtoffer terwijl hij op de hielen wordt gezeten door een vernuftige rechercheur. Op het eerste gezicht klinkt Unlocked als een eenvoudige en overzichtelijke thriller. Maar filmmaker Kim Tae-joon gooit al snel onze verslaving aan smartphones in de mix. Dat blijkt een goede zet. We kunnen niet zonder, dat weet Jun-yeong (Im Si-wan) maar al te goed. Hij runt een telefoonreparatieshop waar hij de telefoons hackt van jonge vrouwen, die hij vervolgens na een sadistisch kat-en-muisspel vermoordt. Hij krijgt in de openingsscène Nami (Chun Woo-hee) in zijn vizier.

De film begint met een hectische montage van beeldschermen, videootjes, mensen die shoppen op hun telefoon en noem maar op. Terwijl Japanners op een metrostation de roltrap nemen, wordt omgeroepen dat men zijn telefoon beter kan opbergen. Het is gevaarlijk om naar je scherm te staren terwijl je het station betreedt. Ook Nami doet vrijwel alles met haar telefoon. Als ze deze op een dag kwijtraakt, dan belandt het apparaat uiteindelijk in handen van Jun-yeong die het apparaat hackt en vanaf dat moment álles kan zien wat Nami uitspookt. Het levert overweldigende, angstaanjagende beelden op, dit perverse voyeurisme.

Het is in die zin jammer dat Kim uiteindelijk in de derde akte zijn thema, het gebruik van smartphones, een beetje uit het oog verliest. Op dat moment verandert Unlocked in een rechttoe rechtaan thriller. Waarin je onlogische wendingen (waarom wacht Jun-yeong zo lang met zijn daad?) maar voor lief moet nemen. Misschien is dat ook onvermijdelijk: uiteindelijk zullen we toch ons ware gezicht achter het beeldscherm moeten tonen en blijkt een smartphone in een strijd om leven en dood misschien wel waardeloos.