Trigger Warning: matige Road House-kloon

Actrice Jessica Alba maakt haar rentree in weinig inspirerende actiefilm.

Een vrouwelijke kruisbestuiving tussen John Wick en First Blood, zo omschrijven de makers deze actiefilm met een hoofdrol voor Jessica Alba. De actrice speelt Parker, een getormenteerde ex-commando die door een samenkomst van omstandigheden de bar van haar vader moet overnemen als hij plotseling sterft. Alba was de laatste jaren amper in de bioscoop en op televisie te zien. Een sabbatical wellicht. In Trigger Warning maakt ze haar rentree en doet ze evenwel min of meer waar ze goed in is: het spuwen van cynische oneliners terwijl ze vijanden in de pan hakt. De film zit boordevol actiescènes.

Trigger Warning doet qua insteek (een bar, een dorpje vol criminelen) bij vlagen denken aan Road House (1989) en het werk van Robert Rodriguez en dan in het bijzonder zijn Desperado (1995), met Antonio Banderas als El Mariachi. Je ziet, kortom, wel enigszins waar de Indonesische filmmaker Mouly Surya zich door heeft laten inspireren. Het is alleen spijtig dat je van haar stijl dan weer weinig terugziet. Zie bijvoorbeeld haar geniale horrorepos Marlina the Murderer in Four Acts (2017), een geniale wraakfilm op het Indonesische platteland met een vastberaden vrouw in de hoofdrol. Die film is uitermate gestileerd, eigenzinnig en scherp gemonteerd.

Dat kan je van Trigger Warning amper zeggen. De film is donker; sommige scènes zijn nauwelijks goed zichtbaar. En het lijkt er bovenal op dat Surya, die ook films met diepgang maakt, ditmaal héél véél water bij de wijn heeft moeten doen, waarschijnlijk in opdracht van Netflix, zodat het geheel een beetje behapbaar zou blijven. Want Surya’s vorige werk is lang niet zo laagdrempelig. Daar wringt de schoen wel: Trigger Warning is de zoveelste film gemaakt door een maker die ogenschijnlijk ingesnoerd wordt door een streamingdienst die artistieke aspiraties nauwelijks toejuicht. Dat is zeer bedroevend.

Trigger Warning, vanaf vrijdag 21 juni 2024 bij Netflix