Trainwreck: Balloon Boy: overbodige film

Documentairemaker Gillian Pachter maakt een onverteerbaar portret van een aandachtsverslaafde charlatan.

Op de Wikipediapagina van de zogeheten ‘Balloon boy hoax’ wordt omschreven dat Richard Heene, de bouwer van deze ballon in de vorm van een ufo, een bijzonder aandachtsverslaafd persoon is. In 2009 stijgt de ‘experimentele vliegende schotel’ ineens op en denken Heene en zijn vrouw Mayumi Iizuka dat hun zoon Falcon erin zit. Hulpdiensten worden ingeschakeld en na negentig minuten daalt de ballon niet ver van de luchthaven van het in het Amerikaanse Colorado gelegen Denver. Onderweg leek het alsof er ‘iets’ uit de ufo viel – dus volgt een grote zoekactie.

Maar Falcon zit helemaal niet in de ufo; hij wordt op een gegeven moment aangetroffen in de zolderkamer van de woning van de Heene-familie. En Falcon geeft per abuis toe dat zijn vader hem had ingefluisterd om op zolder te schuilen. Dat zou betekenen dat de hele zoekactie en alle inzet van hulpdiensten voor niets is geweest. Documentairemaker Gillian Pachter zoekt dit alles uit, in een film die volstrekt overbodig is. Want wie goed luistert naar Heene, die wéér voor de camera verschijnt, ziet een charlatan die koste wat kost in de schijnwerpers wil.

Pachter probeert de motieven van Heene nog in nevelen te hullen, door mensen te interviewen die met hem sympathiseren. Terwijl een officier van justitie uiteenzet hoezeer Heene tijdens een verhoor met een leugendetector probeert vals te spelen. Maar waarom zou je überhaupt een ufo bouwen in je achtertuin? Trainwreck: Balloon Boy is vooralsnog de minst belangwekkende toevoeging aan deze documentairereeks. Zelfs Trainwreck: The Real Project X heeft meer legitimiteit.

Trainwreck: Balloon Boy, vanaf dinsdag 15 juli 2025 bij Netflix