Titans S01E01-03: trage en grimmige adaptatie

‘Fuck Batman’, snauwt Robin – zijn voormalige sidekick-  slechts enkele momenten nadat hij het gezicht van een verslagen crimineel door gebroken glas heeft gesleept om meer verwondingen toe te brengen. Het is een signaal in de opener dat deze adaptatie van het stripverhaal Teen Titans de kijker in de duisternis zal werpen.

Binnen het DC-universum was Teen Titans een stripserie (en gelijknamige animatieserie) voor jongeren, die oorspronkelijk was gericht op een team van superhelden-sidekicks (o.a. Robin, Kid Flash en Wonder Girl) die terecht kwamen in wilde avonturen. Het imposante team achter deze tv-serie - van de Oscarwinnende scenarioschrijver Akiva Goldsman, producer Greg Berlanti ( The Flash ) en DC-veteraan Geoff Johns (Aquaman) - toont in de eerste afleveringen een grauwe, zwaarmoedige adaptatie; meer in de lijn van Watchmen of The Dark Knight Returns, dan de lichtere wereld van The Flash.

Titans richt zich op de norse tiener Rachel Roth (Teagan Croft), die worstelt met haar bovennatuurlijke vermogens die zich manifesteren in een metaforisch gespleten persoonlijkheid, en haar het doelwit hebben gemaakt van een moorddadige religieuze cult. Ze wordt gedwongen om te vluchten naar Detroit, waar ze Robin oftewel Dick Grayson (Brenton Thwaites) ontmoet. Grayson heeft zich losgewrikt van Batman en zoekt als detective zijn eigen weg. Terwijl hij op onderzoek uitgaat om meer te weten te komen over Rachels verleden krijgt hij hulp van de ouder wordende superhelden Dove (Minka Kelly) en Hawk (Alan Ritchson). De mysterieuze Kory Anders (Anna Diop) staat op het punt haar eigen zoektocht naar Rachel te beginnen, maar ze worstelt met geheugenverlies, en ze kan zich niet herinneren waarom ze zelf bovennatuurlijke ‘vurige’ gaven bezit. Het team wordt tot slot aangevuld met Gar Logan (Ryan Potter) oftewel Beast Boy, een shapeshifter die transformeert in een fluorescerende groene tijger.

De aantrekkingskracht van Teen Titans was het idee van jonge helden in moeilijke omstandigheden die een geïmproviseerd gezin vormen. Titans richt zich in de eerste afleveringen echt op het (tergend langzame) proces van het vormen van het team. Robin is de meest traditionele superheld, Rachels (Raven) persoonlijke reis heeft elementen van horror, en Kory (Starfire) ontrafelt haar persoonlijke mysterie – Beast Boy is nog maar in enkele glimpen zichtbaar.

Titans is het sterkst wanneer het zich richt op het uitwerken van de personages en hun opbloeiende relaties – ondanks het tempo van het plot en de matige dialogen. Je ziet de helden vechten terwijl ze ook worstelen met de oorsprong en de reikwijdte van hun krachten. Naast de donkere visie op de mensheid bestaat Titans uit donkere beelden. Regisseur Brad Anderson toont veelal donkere shots met een blauw gefilterd licht. De letterlijke duisternis van het Titans-universum werkt nadelig tijdens de actiescènes, waarin de choreografieën niet altijd goed naar voren komen.

De donkere toon van de serie zou beter werken als de andere delen beter waren uitgewerkt. Maar de kostuums, het productiedesign, en de CGI zijn vrij matig, en laten geen blijvende indruk achter. Hoewel Thwaites zijn best doet om een conflicterend personage neer te zetten – een man die worstelt met een martelaar complex en de invloeden van zijn oude mentor – zijn het de overige leden van zijn bijeengeraapte superheldenteam die eruit springen.

In de derde aflevering ‘Origins’ komt het verhaal pas goed op gang, en krijg je een beter beeld van de individuele leden van het team. Naast de broeierige sfeer zijn er hier ook enkele momenten van lichtzinnigheid - vooral in de scènes met Kory die (letterlijk) een lichtpunt in de serie is, en een beetje humor meebrengt in de duisternis.

Vloekende superhelden, psychologische horror en actie. Titans is pure superhelden chaos, maar misschien nog het meest geschikt voor de echte liefhebbers van het DC-universum.