This England: de alternatieve werkelijkheid van Boris Johnson

Foto credits: Viaplay

This England is een serie over de scheidslijn tussen feit en fictie. Zowel voor de kijker, als voor de hoofdrolspelers in dit pijnlijk confronterende drama. De serie van producent Michael Winterbottom ( 24 Hour Party People ) reconstrueert de eerste maanden van 2020 in het Verenigd Koninkrijk.

Toenmalig premier Boris Johnson won in december 2019 de Lagerhuisverkiezingen, waarmee de Brexit op 31 januari 2020 werd veiliggesteld. Er waren veel ambities en veel goede voornemens – de titel, This England, komt uit een toespraak die Johnson na deze overwinning voor zijn medewerkers hield. Maar de werkelijkheid bleek weerbarstiger: het coronavirus diende zich aan en dwong de regering van Johnson tot andere prioriteiten. Dit ging niet zonder slag of stoot, bepleit de serie, die is samengesteld uit archiefbeelden en nagespeelde scènes, vooral binnen 10 Downing Street.

Winterbottom schetst een weinig rooskleurig beeld van Johnson en zijn daadkracht in tijden van nood. Terwijl het aantal infecties in noodtempo toeneemt, net als in de rest van Europa, is de premier (lekker vet gespeeld door Kenneth Branagh) vooral druk met zijn boek over Shakespeare en het reciteren van klassieke denkers. 'Jullie zijn allemaal Cassandra's!', grapt hij tijdens een coronaoverleg, verwijzend naar de Griekse zieneres die door niemand geloofd werd. Terwijl Frankrijk en Italië in hoog tempo maatregelen opschroeven en de Britse ziekenhuizen worstelen met de tekorten aan mondkapjes, lijkt in de regeringstop van het Verenigd Koninkrijk vrijwel niemand het probleem erg serieus te nemen. 'De economie moet wel blijven draaien!', is het mantra van Johnson en zijn team.

De serie maakt, misschien zelfs wat drammerig, inzichtelijk hoe groot de kloof is die gaapt tussen de gewone bevolking en de elite, die geen flauw benul heeft wat er daadwerkelijk speelt in de samenleving. Het zou vermoedelijk heel boeiend zijn om een soortgelijke reconstructie te maken voor Nederland, waar – als je de tijdlijn van Winterbottom hanteert  – ook rijkelijk laat de juiste besluiten werden genomen om een grote verspreiding van het coronavirus te voorkomen.

Maar de vraag rijst ook of de tijd al rijp is voor een terugblik zoals deze. 'Wie zit er nu op deze serie te wachten?', vroegen media zich af, in een periode waarin het VK – net als Nederland – verzuipt in crises waar de regering nog geen bruikbare antwoorden op heeft. Ja, het zou een mooi signaal zijn richting de hoge (vooral) heren in hun ivoren torens. Maar tegelijkertijd is de vraag wat er in deze tijd zo grondig is misgegaan met onze maatschappij iets dat beter vanaf iets meer afstand van de materie kan worden beantwoord.