The Strays: flauwe Jordan Peele-kloon

Foto credits: Chris Harris / Netflix

Een zwarte vrouw woont in een beduimeld appartement en lijkt te verdrinken in de aanmaningen. Jaren later is ze (Ashley Madekwe speelt Neve) de plaatsvervangend conrector van een prestigieuze privéschool op het Britse platteland. Neve is getrouwd met een witte man, en haar kinderen zijn de enige dubbelbloed scholieren op de schoolinstelling waar ze werkt. Kortom: wat is er in Neve’s leven gebeurd? De hints die filmmaker Nathaniel Martello-White vervolgens opwerpt zijn weinig subtiel: een garnaal die tijdens een dinertje doormidden wordt gehakt, Neve die aan haar haar (een pruik) krabt, het chique accent van Neve.

Dit is een film die draait om systematisch racisme en hedendaagse segregatie in Engeland. Martello-White schreeuwt het bijna van de daken. Met scènes die lompe knipogen zijn naar wat Jordan Peele juist met souplesse doet in films als  Get Out (2017) en  Us (2019). Denk bijvoorbeeld aan een scène waarin Neve het haar zoon verbiedt om te fraterniseren met de zwarte conciërge van de privéschool. 'Praat niet met vreemden.' Eigenlijk zegt ze dus: 'Praat niet met mensen uit de lagere klassen, zeker niet als ze ook nog een donkere huidskleur hebben.' Want Neve is, zoals een witte vriendin stelt, 'praktisch een van ons'.

Totdat ze op een dag wordt benaderd door mensen uit haar verleden die een en ander komen opeisen. Zij proberen Neve te ontmaskeren, haar hypocrisie bloot te leggen. Terwijl haar gedragingen vanuit een zeker perspectief ook begrijpelijk zijn. Het is alleen spijtig dat de boodschap er ontzaglijk dik bovenop ligt. Je hoeft niet alles te expliciteren, alle informatie met de kijker te delen, om een geëngageerde boodschap voor het voetlicht te brengen.