The Premise S01E01-02: wisselend niveau

Foto credits: Hulu

Wat als je op je eigen sekstape een misdaad ontdekt waarmee een onschuldig mens kan worden vrijgepleit? Het overkomt Ethan (Ben Platt). Terwijl hij seks heeft met z’n partner registreert de camera ook door het raam van zijn appartement dat een politieagent door eigen toedoen zijn arm breekt. Dit blijkt het cruciale bewijs in een zaak over politiegeweld waarin dezelfde agent beweert dat de zwarte man die hij heeft gearresteerd verantwoordelijk is voor zijn botbreuk. Ethan meldt zijn vondst bij een advocatenkantoor en kan niet bevroeden dat vervolgens zijn hele seksleven ten overstaan van de rechtszaal zal worden doorgelicht.

Niet de misdaad maar Ethans befkunsten worden centraal gesteld in de rechtszaak die de onschuldige man moet vrijwaren. Misschien is dit vergezocht, maar het is niet ongebruikelijk dat in Amerikaanse rechtszaken de jury wordt afgeleid van waar het werkelijk om draait – en voor- en tegenpartijen maken zich hier schuldig aan. Tegelijkertijd is Ethan – die zich manifesteert als een goeddoener en Black Lives Matter-toejuicher – ook een voorbeeld van dat je het nooit écht goed kan doen. Doe je het een keer goed, dan word je lukraak afgestraft.

De tweede aflevering van The Premise – waarin dus, zie bovenstaande observatie, een kolderieke maar scherpzinnig bedoelde premisse centraal staat – draait om Chase (Jon Bernthal) die zijn dochter verloor dankzij vuurwapengeweld. Gek genoeg meldt hij zich bij het hoofdkantoor van de Amerikaanse wapenlobby om daar aan de slag te gaan als pr-bobo – en dus reclame te maken vóór wapenbezit. Hoewel je al snel een addertje onder het gras vermoedt: zal hij een aanslag gaan plegen in het bastion van de pistoolminnende conservatieven? Of wordt hij een van de 30.000 onschuldige Amerikanen die jaarlijks overlijden door een kogel?

Showrunner B.J. Novak, bekend van The Office, komt voorafgaande aan elke aflevering kort in beeld met een introductie. Met The Premise lijkt hij een soort maatschappelijk geëngageerde maar ook satirische variant op Black Mirror te hebben gemaakt. Hoewel The Premise niet draait om technoparanoia, maar om het belichten van onwerkelijke tegenstellingen in het dagelijkse leven. Deze aanpak is niet overal even succesvol. In de eerste aflevering is het moeilijk om sympathie op te brengen voor Platts personage, terwijl er eigenlijk ook niets valt te lachen. Op beide vlakken scoort de aflevering in dat opzicht niet.

De tweede aflevering daarentegen fungeert juist als een ijzersterke metafoor voor de werkelijke, nominale gevolgen van wapenbezit. Met Bernthal in een sterke rol als een vastberaden martelaar. Maar in de tweede aflevering valt dan juist weer weinig te lachen. Waardoor het tot de laatste minuut onduidelijk blijkt welk effect Novak nu precies wil sorteren.