The Old Guard: prettig internationaal acteursensemble

Een groep onsterfelijke huurlingen, onder leiding van Andromache van Scythia ( Charlize Theron ), bestrijdt overal ter wereld de onrechtvaardigheid. Andromache wordt bijgestaan door Booker (Matthias Schoenaerts), Joe ( Marwan Kenzari ) en Nicky (Luca Marinelli). En ook een nieuw lid dient zich aan in het begin van de film: de jonge militair Nile (KiKi Layne) ontdekt op een missie dat een wond die ze oploopt tijdens een plotselinge schietpartij wel erg spoedig heelt. Ze wordt ontvoerd door Andromache die haar probeert te overhalen zich bij de wereldredders te voegen. Terwijl een schimmige farmaceut (Harry Melling speelt Merrick) het op de onsterfelijken gemunt heeft.

Want het is natuurlijk een belangwekkend fenomeen: mensen die niet kunnen sterven. Het zou ingezet kunnen worden in medisch onderzoek, maar het zou ook kunnen fungeren als middel in kwaadaardigere zaken. Dus moeten Andromache en de zijnen – die we eerder al in actie zien in Marokko en Zuid-Sudan – ervoor zorgen dat ze niet in de verkeerde handen vallen. Met als gevolg de mogelijke ouverture van een nieuwe superheldenfranchise. Met ditmaal een internationale cast: een Belg (Schoenaerts), een Nederlander (Kenzari) en een Italiaan (Marinelli); Theron werd natuurlijk geboren in Zuid-Afrika. Voor ieder wat wils, lijkt de inzet van Netflix.

Dit werkt tot op zekere hoogte. De doorgewinterde acteurs, die bepaalde cinefielen zullen kennen uit arthousefilms, vormen een prettig ensemble. En Theron is na rollen in Mad Max: Fury Road (2015) en Atomic Blonde (2017) intussen een onvervalst boegbeeld van de intelligente actiefilm; ook in The Old Guard ontpopt ze zich als een echte matriarch, die hartgrondig voor haar jongens zorgt. In een verhaal dat geworteld is in de mythologie; een verhaal over oude en jonge zielen. Want The Old Guard pretendeert meer dan een superheldenfilm te zijn, met een opzichtige boodschap over het hier en nu: dat we gezamenlijk het onrecht uit de wereld moeten helpen.

In dat opzicht laat de film zich omschrijven als een klassiek epos met moderne elementen, die niet overal helemaal uit de verf komen. Dat ligt goeddeels aan het scenario van Stumptown -bedenker Greg Rucka (The Old Guard is gebaseerd op Rucka’s gelijknamige stripboekenreeks): verhaalwendingen dienen zich ineens aan zonder vooraankondiging; personages maken subiet een wonderlijke transformatie door. Het oogt bij vlagen slordig en oppervlakkig. Mede omdat The Old Guard een expositiefilm is: Rucka wil álles en iedereen introduceren bij het publiek. Het is een overambitieuze benadering die tot gevolg heeft dat het in de film ontbreekt aan diepgang.

Hoewel The Old Guard niettemin een dappere poging is om het superheldengenre op een frissere manier te benaderen dan dat we gewend zijn in Hollywood. Door bijvoorbeeld bij het castingproces eens over de Amerikaanse landsgrenzen te kijken en door de geschiedenis van de mensheid te verenigen met superkrachten.