The OA S1E1: who’s that girl?

 

Het is soms verbijsterend om te zien hoe sommige producties volslagen ten onrechte onder de radar verdwijnen. Neem de twee speelfilms die Zal Batmanglij en Brit Marling samen hebben gemaakt. Films die ze beide hebben bedacht, geschreven en geproduceerd, waarbij Batmanglij de regie voor z'n rekening nam en Marling een van de hoofdrollen. Sound of My Voice (2011) en The East (2013) zijn beide zorgvuldig gemaakte, spannende en intrigerende thrillers waarin het menselijk handelen centraal staat. Beiden gaan ook – op totaal verschillende manieren – over een kleine gesloten gemeenschap en de pogingen van buitenstaanders om hier in binnen te dringen.

Wellicht dat The OA, de achtdelige serie die Marling en Batmanglij voor Netflix hebben gemaakt, zorgt voor een herwaardering van hun eerdere werk. De serie werd kort in aanloop naar de release begeleidt door een publiciteitscampagne die even raadselachtig als fascinerend was. Het was daarmee een goede indicatie van de eerste aflevering.

Zeven jaar geleden verdween Prairie Johnson opeens van de aardbodem. Nu duikt ze plotseling op in een ziekenhuis nadat ze van een brug is gesprongen. Toen ze verdween was ze blind. Nu kan ze weer zien, maar zit haar rug vol vreemde littekens. Ze wil zowel met haar adoptieouders als de FBI niet praten over wat haar is overkomen.

De makers tonen wederom aan dat ze weten hoe ze een verhaal moeten vertellen en nemen hier de tijd voor. Ook hier weer mooie cinematografie en een uitstekende score. En ze weten vooral ook hoe de personages, vertolkt door een uitstekende cast, te introduceren. Sprekende, weldoordachte details spelen hierbij een belangrijke rol: de plaknagel die door de zenuwen afbreekt, de gedateerde techniek van zeven jaar geleden, de blik van de pestkop die eindelijk weer eens aandacht van een docent krijgt.

Er blijft een hoop onduidelijk, maar de intrige houdt de overhand en de makers weten de aandacht van de kijker vast te houden. Wie is Prairie – die zichzelf om onduidelijke reden ‘the OA’ noemt – en wat is er met haar gebeurt? Welke vreemde krachten lijkt zij te hebben? Het zijn niet zozeer antwoorden die gegeven worden, maar zorgvuldig gedoseerde puzzelstukjes van een verhaal dat na de eerste aflevering nog alle kanten op kan. Een verhaal dat plotseling maar naadloos schakelt van highschool en suburbia naar Rusland en fantasy. Die het ene moment qua toon en realisme doet denken Rectify , om vervolgens een zweem van Stranger Things te krijgen. Intrigerend noemen we dat.