Met The Joel McHale Show borduurt de komiek voort op succesconcept The Soup, waarin hij rare tv-fragmenten met leuke en minder leuke grappen en sketches aan elkaar praat. De focus ligt nu (iets) meer op internationale televisie.
Het vertonen van opvallende of rare tv-fragmenten, al dan niet voorzien van sarcastisch commentaar, is altijd een garantie voor succes - er is vrijwel geen Nederlandse talkshow of BN'er-programma dat er geen vast blokje voor heeft ingebouwd. Dit concept vormde dertig jaar geleden de basis voor Talk Soup en opvolger The Soup, twee shows van E! Channel die Amerikaanse programma's tegelijkertijd aanprezen en bekritiseerden.
Op Netflix mag de laatste presentator van dat programma Joel McHale (ook bekend van de NBC-sitcom Community ) het concept voortzetten met zijn eigen Joel McHale Show. Er is weinig veranderd aan de formule, want tussen alle grappige fragmenten door worden wel talloze andere Netflix-programma's zoals GLOW , Ultimate Beastmaster en Fuller House aangeprezen. ‘Ah, jij hebt ook dertien seizoenen gekregen? Oh, dertien áfleveringen, wat schattig!’, begroet Fuller House-actrice Jodie Sweetin presentator McHale in de gangen van het Netflix-gebouw.
De grappen van McHale zijn van zeer wisselend niveau en sommige vlugge terzijdes met Amerikaanse (B-)sterren zullen aan de meeste Nederlandse kijkers verloren gaan (wie zal hier producent Paul Feig kennen?). Maar het lachen om bizarre tv-fragmenten afkomstig van de vele duizenden kanalen die de VS rijk is, blijft een gouden concept. Twee Tokkies vechten vanwege een overleden grootmoeder in Love & Hiphop: New York, in Sister Wives wordt een valse ballade gezongen en een Jehova's getuige legt op een relikanaal uit dat masturberen zonder orgasme toch ook echt onder masturberen valt.
Het blokje 'buitenland', de update die The Joel McHale Show naar eigen zeggen biedt in vergelijking met The Soup, komt nog niet helemaal uit de verf. Grappen maken over taalverschillen (kind is in Zuid-Afrika 'kunt', hihi) of Zuid-Koreaanse beeldtaal ('je weet wel, het léuke Korea waar burgers wel voedsel hebben') voelt wat goedkoop en gemakzuchtig. (Al verheugen we ons uiteraard wel op een toekomstige aflevering waarin Nederlandse televisie aan bod gaat komen!)
Blijf trouwens tot de laatste seconde kijken. De leukste grap is de aftiteling, waarin effectief de draak wordt gestoken met de onhebbelijke eigenschap van Netflix om de aftiteling van programma's niet te laten zien.