The I-Land S01E01-02: het ondermaatse antwoord op Lost

Een tropisch eiland omringd door water en oneindige leegte. Een vrouw ligt bewusteloos midden op het strand met haar hand geklemd om een reusachtige schelp. Ze ontwaakt en blaast op de schelp. Een tweede vrouw reageert op de lokroep van de schelp, en zij werd wakker met een mes in haar handen. Geen van beiden kent hun naam en ze hebben geen besef van hoe ze daar zijn gekomen. In The I-Land is niets wat het lijkt.

In de zevendelige serie The I-Land worden tien mensen wakker op een idyllisch, verlaten eiland, allemaal gekleed in vergelijkbare witte shirts en kakigroene broeken. Tijdens het eilandberaad komt K.C. (Kate Bosworth, Blue Crush) erachter dat ieders naam op rode labels in hun overhemd is genaaid. De voortvarende Chase (Natalie Martinez, The Crossing ) - ofwel de vrouw met de schelp - probeert de leiding op zich te nemen om het eiland te verkennen, maar K.C. steekt daar een stokje voor. De onderlinge machtsstrijd in de groep is al snel zichtbaar.

Vanwege de opzettelijk mysterieuze opzet van de serie ontkom je er niet aan: The I-Land lijkt het Netflix-antwoord op de klassieker Lost (alhoewel de serie eerder in de schaduw van zijn voorganger vertoeft). Het centrale mysterie van The I-Land is in de eerste twee afleveringen niet bijster interessant. Natuurlijk, de groep is niet voor niets op de mysterieuze plek; hun herinneringen zijn gewist en wellicht worden ze in de gaten gehouden om te kijken wie kan overleven in een afgesloten omgeving waar de stress steeds hoger oploopt. In de eerste twee uur van de serie krijg je nog geen eenduidig antwoord.

Wat de ‘overlevenden’ wel weten? Hoewel hun geheugen is gewist worden ze teruggeworpen op hun persoonlijke karaktertrekken. Chase neemt de rol van de pittige en mysterieuze leider die antwoorden wil vinden op zich, K.C. is de confronterende antagonist die altijd eerst aan zichzelf denkt, en Brody (Alex Pettyfer, I Am Number Four) denkt alleen aan zijn lichamelijke geneugten. De karakterisering van de overige leden van de eilandgroep ligt in de eerste twee afleveringen nog op de tekentafel.

The I-Land is niet memorabel – zeker niet binnen het genre. De afleveringen zijn overladen met onhandige expositie en vreemde, slechte dialogen. Daarnaast is het acteerwerk bijna van het niveau likmevestje, en ontstaan de vele conflicten niet op een organische manier. Het sijpelt door alsof de personages elkaar al eerder hebben ontmoet en nog wrok koesteren over vermeende waargenomen beledigingen. In de groep springt geen enkel karakter er echt boven uit, al duwt het script de kijker richting Chase. Tevens zijn de nieuwe eilandbewoners niet bepaald pragmatisch ingesteld: ze gaan eerst zwemmen aleer ze voedsel en onderdak hebben gevonden, of zelfs een concreet antwoord hebben gevonden met betrekking tot wie ze zijn en waarom ze daar zijn.

Wellicht neemt de serie een scherpe wending in de laatste vijf afleveringen – maar dat blijft ook maar de vraag. The I-Land is onbedoeld een hilarische slechte serie.