The Deuce S02E01-04: een stem voor gewone mannen en vrouwen

In de populaire sitcom Cheers (1982-1993) werd in het openingslied steevast bezongen dat de kroeg uit de serie de plek was ‘waar iedereen elkaars naam kent’. Ook het tweede seizoen van The Deuce voelt als een warm bad; hoewel de centrale plek geen kroeg is, maar een netwerk van nachtclubs, pornosets, politiebureaus en achterafsteegjes midden in New York. In deze wirwar van het leven, ditmaal gesitueerd in 1977, is punkmuziek aan het doorbreken en worden piepers – veelal gebruikt door pooiers – gemeengoed. Verderop in de stad gaat de wijk The Bronx in vlammen op – een toonbeeld van armoede – en in de pornowereld dienen de eerste vrouwelijke managers zich aan.

The Deuce – een aantal stratenblokken rondom Times Square – kan tegen het einde van de jaren zeventig rekenen op hernieuwde belangstelling van de politiek. Het ‘Midtown Enforcement Program’ wordt in gang gezet: beduimelde massagesalons moeten plaatsmaken voor ‘economische ontwikkeling’; de straten vol zondaars zullen worden schoongeveegd. De dienst waar de corrupte rechercheur Haddix (Ralph Macchio) voor werkt heet niet zonder reden ‘Public Morals’. Hoewel moraliteit niet het grootste issue is: al die sekswerkers, pooiers, masseurs, pornoacteurs en illegale barretjes betalen geen belasting. De stad heeft al berekend dat elk woningcomplex zo’n miljoen dollar aan inkomsten zal opleveren.

Waar het de lokale politici uiteindelijk draait om ‘the hard buck’, de centen, zijn de vrouwen uit het verhaal nadrukkelijk bezig met het verwerven van hun rechten. Eileen Merrrell (Maggie Gyllenhaal) was in het eerste seizoen, zes jaar eerder, een sekswerker en pornoactrice met regieambities. Nu ze veel vaker achter de camera plaatsneemt als regisseur, worden haar ambities almaar groter: ze wil ‘films maken die je aan het denken zetten’. Ze reist samen met haar inspirator Harvey (David Krumholtz) – die genomineerd is voor een porno-award – af naar Los Angeles. Deze 'city of angels' zou jaren later – net als ooit gebeurde met de filmwereld – uitgroeien tot het pornografisch epicentrum van de wereld.

Onderwijl zwaait Vincent (een prima rol van James Franco) de scepter over zijn groeiende horeca-imperium, dat in werkelijkheid gerund wordt door de maffia. Zijn stoutmoedige broer Frankie (ook vertolkt door James Franco) dreigt door de gangsters te worden koud gemaakt als hij niet stopt de dagopbrengst van één van Vincents seksclubs in zijn eigen zak te steken. Overigens zou zo’n onverwijlde moord een goede zet zijn: ook in het tweede seizoen is Franco’s dubbelrol – hij maakt van Frankie een knullig, eendimensionaal personage – een doorn in het oog. Franco schmiert en tiert, en kijkt met zijn charmante blik in de camera. Frankie ís Franco.

Maar niemand zegt nee tegen James Franco (en tegen Frankie). In de MeToo-affaire kwam ook zijn naam bovendrijven, zonder enig effect op zijn acteercarrière. Hoewel showrunners David Simon en George Pelecanos wel een zogeheten ‘intimiteit-coördinator’ hebben ingehuurd op de set. In een interview met Rolling Stone vertelde Simon onlangs dat deze vrouw de seksscènes in goede banen moet leiden. Er is dus geen ruimte meer voor gefriemel – en erger – tussen de bedrijven door. En over MeToo gesproken: in het tweede seizoen maakt Eileen kennis met een regisseur ‘die eerst bij Warner’ werkte, en die haar een dubieus verzoek doet – waardoor je ook direct begrijpt waarom hij niet meer bij Warner werkzaam is.

Het tweede seizoen van The Deuce is buitendien niet een expliciet politiek statement of pamflet. Opvallend genoeg zijn de perikelen van de personages – in de eerste vier afleveringen – een stuk luchtiger dan in het eerste seizoen. Hoewel dat ook kan worden geïnterpreteerd als stilte voor de storm. In de openingsaflevering werkt rechercheur Chris Alston (Lawrence Gilliard Jr.) aan een opzienbarende moordzaak. Het slachtoffer is naar verluidt een toerist – en dat is slecht nieuws voor de toeristenindustrie in New York – maar blijkt na verder onderzoek een hoerenloper. Óók een toerist, maar met andere bezienswaardigheden op de agenda.

Die seksindustrie loopt dankzij hevige concurrentie uit de klauwen. Concurrenten branden elkaars massagesalons af, en een aftrekbeurt kost slechts $ 7,50,-. Maffiosi verbazen zich hierover: ‘Die gast [de pooier die zo’n prijs vraagt voor z’n sekswerkers, red.] die heeft alle nederigheid in zich verloren.’ Simon en Pelecanos gebruiken in zo’n scène de treurnis als uitgangspunt voor hun zwarte humor. Je mag best lachen om (perverse) seks, getuige ook een scène waarin Vincent en Abby (Margarita Levieva) over de promenade van Cony Island lopen en stuiten op gebruikte condooms vol sperma. ‘Dat zijn de bekende witte vissen uit Long Island’, aldus Vincent.

Het eerste deel van het tweede seizoen van The Deuce is mede dankzij de humor een fijn wederzien. Met, zoals gezegd, al die bekende gezichten. Manhattan en Midtown werden, ook in de jaren zeventig, al bevolkt door honderdduizenden mensen, en toch kent iedereen elkaar in The Deuce. Die notie zegt veel over het talent van showrunners Simon en Pelecanos, die net als met The Wire en Treme hun personages veel diepgang gunnen. Van pooiers tot sekswerkers; van politieagenten tot horecaondernemers. In het tweede seizoen van The Deuce krijgen gewone mannen en vrouwen, veelal zonder kapsones, opnieuw een stem; een stem die in het huidige televisielandschap gehoord moet worden.