The Curse of Bridge Hollow: warmhartig, zoet en vermakelijk

Foto credits: Frank Masi / Netflix

Als Marlon Wayans niet te veel schmiert dan doet hij het best goed als een lieve vader. De komiek speelt in The Curse of Bridge Hollow Howard, een leraar die in tegenstelling tot zijn dochter Sydney (Priah Ferguson) weinig opheeft met Halloween. Hij is een pragmaticus; zij gelooft in wonderen. Als de twee aan de vooravond van Halloween met de rest van het gezin van het ‘riekende’ Brooklyn, New York verhuizen naar een idyllisch dorpje, dan blijken vader en dochter tijdens een onverwachte strijd tegen het kwaad toch meer met elkaar gemeen te hebben dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.

De versieringen die de dorpelingen in de nieuwe woonplaats van Howard en Sydney in hun voortuin hebben geplempt – van vleermuizen tot zombies – komen tijdens Halloweennacht namelijk tot leven, en er is iets met een demon genaamd Stingy Jack. Allemaal achtergrondinformatie overigens, want The Curse of Bridge Hollow draait om de band tussen vader en dochter die nodig weer eens moet worden aangehaald. Pa is verdrietig omdat zijn kleine meid groot wordt en van hem afdrijft. Dochterlief is met 14 jaar oud op het punt gekomen dat ze zich weleens voor haar vader schaamt – ook omdat Howard Sydney soms graag te kakken zet.

Samen monsters bestrijden blijkt dus een verbroederende exercitie. Met als hoogtepunt Wayans die met een kettingzaag door alles heen snijdt wat op zijn pad terechtkomt – op de beat van Highway to Hell , van AC/DC. Flauw? Ja. Maar ook ontzettend onderhoudend. Ook dankzij een keur aan fijne cameo’s en rollen: Lauren Lapkus speelt de burgemeester van het dorp; John Michael Higgins de rector van Sydneys nieuwe school; Kelly Rowland is Sydneys moeder. Wie met of voorafgaande aan Halloween iets luchtigs wil zien is bij The Curse of Bridge Hollow aan het juiste adres. De film is als een glühwein: niet erg verheffend maar wel zoet en warm.