
Een theatervoorstelling dreigt in de soep te lopen na de moord op de componist in geestig en vernuftig begin van het negende seizoen.
De onheilspellende tonen van een synthesizer zwellen aan als twee mannen op leeftijd elkaar ontmoeten op een graf bij een begraafplaats. De een staat met een schedel in zijn hand een stukje uit Shakespeare’s Hamlet op te voeren; de ander, met een bos bloemen in zijn handen, kijkt verbaasd en zegt: ‘Jij hebt het gedaan.’ De acteur pareert: ‘Maar het was een fout.’ ‘Nee’, zegt de man met de bloemen, ‘zestigjarige mannen in skinny jeans, ‘dát is een fout’. Zo’n scène is exemplarisch voor het Nieuw-Zeelandse The Brokenwood Mysteries, waarin de toon voortdurend wisselt tussen aangenaam potsierlijk en bloedserieus.

Het begin van het negende seizoen staat in het teken van een toneelopvoering die uit de hand loopt. Dat begint met de elektrocutie van de componist van het stuk, dat in het teken staat van de geschiedenis van Brokenwood. Veel dorpelingen doen mee, en er is zoals gewoonlijk veel frictie in de kleine gemeenschap. Sommige vetes zijn tamelijk onschuldig en draaien om jaloezie – wie welke rol krijgt. Maar scenarist Katie Wolfe snijdt ook serieuzere thema’s aan. Zo is er in de opvoering ook ruimte vrijgemaakt voor de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners in het gebied. Een van hen krijgt van de regisseur de opdracht om te spelen dat zijn voorouders Brokenwood betraden via een adelaar.
Maar het was helemaal geen adelaar, maar een kano. En dat het Amerikaanse vrijheidsbeeld ook te zien is in de voorstelling is nog kolderieker. Zo krijgen rechercheurs Mike Shepherd (Neill Rea) en Kristin Sims (Fern Sutherland) weer een behoorlijke klus op hun bord: er zijn legio verdachten. De twee nemen hun werk gelukkig, ondanks alle geestige heisa, wel serieus. Dat is ook knap aan The Brokenwood Mysteries: ondanks alle speelse knipoogjes wordt het nooit écht flauw.
The Brokenwood Mysteries S09, vanaf 14 juni bij BBCNL
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief